Kiemende .

Het is zo'n mooi ritueel,om even te schetsen wat ik in mijn Taal vertel,in de weelde die ik heb en vast besloten, mij te houden in mijn belichaamde Taal,  zodat mijn verwondering,  die ikzelf kan beluisteren vanuit mijn eigen klank.Meer is er niet nodig ,meer hoeft er ook niet te zijn,meer is alleen maar een last als het niet van mij blijkt te zijn.
En kan laten zien dat het kan,dat vanuit mijn Taal er hele mooie dingen kunnen gebeuren, die vanuit mijn handelen is ontstaan.Als ik niet zou schrijven,en niet  kan luisteren naar mijn eigen stem,dan is er de stilte die zich ontvouwd,dan is er een deur geopend naar mijzelf en laat ik weten dat er niets te leren valt, dan alleen te weten hoe alles mag ontvouwen in dit moment.Er is geen intelligentie voor nodig wanneer ik vertel, dat door mijn schrijven veel overbodig is geworden,veel duidelijker nu vertel, dat in eigen regie nu alles kan gebeuren, wat goed voelt of niet.De baas te voelen over mijn eigen gestel,mij niet meer hoeft te mengen in een toomloos gesprek,waarin de vlakte van verkennen voor mij is weggelegd en door kan zetten in de vloed van ontwaren, waarin het gebaar die ik geef, word afgeslagen in de vrees voor eigen kunnen .Er is weinig voor nodig om te zijn waar ik nu ben.Er is geen bestraffende toon die mij laat voelen, hoe het kwam dat ik nooit wilde leren,zoals een ander denkt te kunnen.Maar ik nu besef, dat wat ik altijd heb gemist in de Taal van de belichaming naar mijzelf.
Niet via boeken of een religieuze instantie ,maar gewoon in wat ikzelf kan horen terwijl ik spreek.In wat er kan gebeuren met eigen klank,en door het resoneren alles kan verlaten waar ik vast aan zat.
Het zaadje wat jaren geleden is gelegd en het altijd wist te gebruiken, zonder dat ik mij er  bewust van was ,zoals ik het nu kan ontvouwen. En mijzelf wel degenlijk heb leren kennen hoe het is om naar mijzelf te kunnen schrijven.Hoe het is om mijn klank te horen,hoe het voelt om iedere dag mijzelf te ervaren en het nu mijn ritueel  is geworden. De voeding naar mijzelf,mijn weelde van een passie die al lang geleden geboren was.Maar  iedere dag zich wil laten zien in het ritueel naar mijn eigenlijke zelf.Naar het euforie's kunnen voelen als ik mijn eigen schrijven overlees en mij zo dankbaar voel in wat ik heb ontdekt, dat een schrijven en spreken naar mijzelf altijd mijn boodschap zal blijven in wat ik vertel.