Kleine euforie.

Er is een andere blik ontstaan en meewarig kan kijken hoe een belofte wordt gebracht, dan de euforie  kan brengen,dat in een blijdschap die ik kan zien misschien wel heel naïef zal zijn. Belofte maakt vaak schuld in het blijven dragen wat woorden kunnen zeggen en vooralsnog alleen maar hoop, dat in elk beweren een goedheid zit, een brug zou kunnen slaan in al het verdriet die is ontstaan door met zoveel macht te spelen. Als getuigen nu kan spreken, in de afstand die ik voel en mij dankbaar weet te voelen dat ik mag zijn waar ik ben.
Het valt mij op in mijn beschrijven en verder kon kijken dan wat mijn eigen waarheid zei. Mijn wereld waar ik in leef zo eenvoudig blijkt te zijn en mijn intelligentie gebruik in mijn schrijvend delen en in een mooi moment van iedere  ontmoeting, waarin ik dan vertel hoe te kunnen handelen en bezig zou kunnen zijn om mij goed te voelen wat ik beschrijf. Wat ik laat weten aan anderen, misschien een poging is om iemand te stimuleren, dat alles mogelijk blijkt te zijn, om rust te vinden en te blijven in een stroom, niet meer verlegen ben, maar kan voelen dat als ik in gesprek ben met mijzelf, ook andere mee mogen genieten. Wat het kan zijn dat in mijn stroom van vertellen toch iets nieuws blijkt te zijn en in het meedragen van mijn vermogen, om kalm te kunnen blijven wat ik ook ook vertel. Dat is de verandering die ik steeds meer kan voelen, dat wat ik vertel in dit moment ontstaat en betrap mij op mijn eigen energie die ik ervan kan krijgen, in de filters die ik heb, om te blijven bewegen en niet meer alert hoeft te zijn wat er binnen zou kunnen komen. Altijd heb gedacht dat mijn gevoeligheid die ik heb, niet zou kunnen beteugelen, maar naarmate ik naar mijzelf ben gaan luisteren en schrijven is er iets gebeurd wat ik blijkbaar nodig had in mijn automatisch delen. Elke voetstap die ik heb gezet in het spoor wat ik maak, mij zeer bewust ben geworden waar het werkelijk omgaat. Vooral mijn rust te vinden in elk moment van mijn dag en kan ervaren dat als ik heb geschreven of gesproken een lichte ontspanning tot mij komt, een kleine euforie van delen waarin ik in het begin van uit mijn bol kon gaan. Maar na het vele schrijven nu kan voelen hoe het mij een balans heeft gegeven in al wat er steeds kan ontstaan....mijzelf een mooi schouder klopje kan geven, in het toestaan wat ik vertel en in feite de hele wereld mag weten, hoe het kan zijn om mij blijven te bewegen in elk ontstaan en altijd het gevoel kan hebben om dit te blijven doen....✍.
Anna.💚.