De trilling die het heeft.

Het zijn de momenten waarin mijn trillingen over zou kunnen gaan. Zoals de wind een druk zou kunnen geven en er ander weer kan ontstaan en niets af kan dwingen, maar te laten zien dat in de toewijding die ik kan voelen echt heeft te maken hoe ik mijzelf ervaar.
Geen ogenlijkblik in mijn vertellen mij verveel,maar de juistheid van beschrijven soms een punt bereikt waar ik mijn handen laat zakken,mijn stoel wat naar achteren schuif, in iedere trilling die weet te komen mijn interesse heeft om daar over te schrijven.Het is een gevoel wat ik beklijf, een uiterst zeldzaam gebeuren, dat als ik over een trilling schrijf vaak iets kan gebeuren wat ik niet had verwacht. Het is een reactie in wat het lijkt,dat als ik kan schrijven wat ik beleef en het veld waarin ik sta wordt omgeven door een bepaalde energie, Een uitzonderlijk gevoel naar boven komt en bijna niet kan spreken en dan mijn taal het overneemt in elk delen.Misschien wel heel naïef zou kunnen zijn om te blijven vertellen,dat zodra ik schrijf, mijzelf het antwoord kan blijven geven, hoe wonderlijk het moet zijn om mij zo natuurlijk te blijven voelen.Het is mijn zuiverheid die ik deel en mijn gave die ik heb, op deze wonderlijke manier blijf delen.
De stappen die ik zet,zo ongemerkt mijn gave zie ontvouwen, vanuit de zachte hand die ik gebruik, in het willen tonen hoe mijn belichaming zich heeft versterkt in wat er wilt komen.Soms af kan dwalen door het effect die ik blijf voelen,waar de kern waar ik uit schrijf mijn eigen liefde kan blijven voelen. Mijn zijn van dit moment in een handomdraai mij zou kunnen wenden wat mijn gave zou kunnen zijn.Niet bezig ben om iets te overruled,maar te gaan staan in wat ik aan mijzelf blijf vertellen.Het dagelijks beschrijven soms de trilling geeft om werkelijk te gaan ervaren dat in de stroom waarin ik kom, voor niemand hoeft te bewaren. Maar te laten zien dat waar ik in geloof in elk onderhouden, dat in elke aandacht die ik geef,mij zo voldaan kan voelen. Zo blij en gerustgesteld kan zijn, dat in al mijn benaderen hoe ik schrijf, met een belichaming heeft te maken.Het durven voelen wat ik zeg en mij heeft kunnen aarden in de wortels die ik kreeg,in de waarde die ik stelde,mij zo dicht bij mijzelf heeft gebracht en daarin nog weinig uit kan leggen. Alleen de trillingen weet te voelen en weet te raken in mijn ziel en vele momenten kon ontwaken in al het ontwaren van een gesprek. In het uitzonderlijke wat het kan zijn, dat in de gave die ik heb, misschien wel op de juiste plek is terecht gekomen.Geen enkele sessie's meer aan andere geef,wat kan betekenen dat juist door mijn schrijven, ik kan blijven geven wat er kan gebeuren als ik mijzelf blijf lezen.Dan in een ander gewaarwording neer kan zetten. In elke verandering die het gaf, mij zoveel  kon brengen, zoveel trillingen die het gaf, mij uiteindelijk tot zoveel inzicht wist te brengen. Zoveel in eigen waarde heeft neergezet en altijd in  goede doen mijn schrijven kan laten zien,hoe mijn talenten die ik heb, nu weet te koesteren,nu weet te zien, dat in elk beschrijven waarschijnlijk alleen mij heeft gediend,en misschien door anderen kan worden gelezen....✍..
Anna.💚.