Soms...

Soms voel ik mij een vader die niet altijd een dader hoeft te zijn,niet altijd als een schaduw over mij heen blijft hangen, maar zijn kracht kon tonen en een veiligheid zou kunnen bieden. Soms voel ik mij een moeder die alles weet te koesteren en zacht kan zijn naar haar lieve kind. Soms voel ik mij een vlinder die heel stil haar leven leidt. Soms voel ik mij een schrijfster, waarin mijn woorden als zachte gloed door kan geven.  Soms voel ik mij een Sjamaan die mij het inzicht wist te geven, dat tussen hemel en aarde er meer bestaat dan wat ik kan beschrijven.
Soms voel ik mij een eenling en staar ik om mij heen en soms voel ik mij het kind, die nooit echt beteugeld kon worden. Soms ben ik opstandig maar vaak ook veel te lief, vaak heel naïef  door elk duwtje die ik aan mijzelf heb  weten te geven, mij  een koningin laat zijn.  Weet te reageren vanuit mijn liefde en stil kan zijn in het juiste moment.
Soms zijn de dingen die ik  beschrijf, zo gaan liggen in wat mij drijft, zo vanzelfsprekend het ook lijkt, altijd iets anders kan voelen terwijl ik schrijf.
Vandaag is het goed te overzien, in het zuiver willen blijven, soms langs mijn schrijven laat hangen, mijzelf beloof, dat waar  en wat ik ook kan zijn, veel heeft te maken nu ik weet wat ik kan.
Het zijn mijn woorden die zijn blijven hangen en soms de indruk kunnen geven, dat in elke benadering die ik laat zien, mij blijft verwonderen om te blijven ervaren, dat elke kant in mijzelf naar voren mag komen.  Verder drijft dan wat ik aan kan geven, mij soms de koning te rijk kan voelen, soms mij wel eens een rebel kan voelen. Mijn middelvinger op kan steken en vaak achteraf spijt kan hebben dat ik dat heb gedaan. In elk verstaan, in elk woord die wordt gekozen daar nu achter kan staan. En alleen zo kan schrijven als ik niet afgeleid ben door een ander. Soms mijn kracht  weet om te zetten, waarin mijn delen word beloond en kan blijven ervaren, waarin  mijn liefde mee kan stromen  en soms in overleg met een ander, ineens kan zien dat ik niets anders ben dan ieder ander. Niets meer of minder, dan alleen misschien mijn bereidheid om te delen en om te willen zien dat ik een vader of moeder kan zijn, een Sjamaan of een weldoener, of blij kan zijn zoals een kind zich kan voelen. Zo zuiverend het kan werken in het vertellen aan mijzelf  en als volwassen vrouw mijn handen vouw  in eerbied voor een ander.  Het level waar ik soms in kom, zo verschillend  kan voelen en toch onder mijn schrijven iets tegenkom wat ik kan bespreken in elk moment. Voor mij ook de reden blijft, om open te blijven staan. Dat wanneer  ik zou zwijgen  waarschijnlijk niet zou kunnen vertellen wat ik soms ervaar..✍..
Anna.💚.⚪.