Het individu.

Elke stelling die het heeft gekregen, elke wind die door mij haren streelt .Elk beleven zo tussen de regels door heeft kunnen ervaren en gegeven in ben gaan zien dat in het volharden wat ik wilde vertellen, ongezien mijn tijd heeft ingenomen. Waarin ik mijn verwondering kan blijven voelen  en mij heeft gebracht  naar al mijn delen. Waar misschien een ander van zou schrikken, waar de kranten vol mee zouden kunnen  staan, om te gaan beseffen dat de kanteling in de wereld, in staat zou kunnen zijn om weg te willen drijven van een individu die wij in feite allemaal  zijn en gekwetst zou kunnen blijven en niet meer open durven staan, voor elke weg die zich  had willen openen om te gaan ervaren, dat in het delen wat ik heb gedaan, zich zou kunnen gaan stapelen in mijn huid en mij nooit de garantie heeft gegeven dat wat ik beschrijf alleen mijn eigen waarheid is gebleven in het individu die ik kan zijn.
Mijn aanwezigheid in elk gebaar een vooruit blik heeft gegeven, een dansen in een woestijn, een verhouding wist neer te leggen die alleen had te maken met mijzelf. In al het ontstaan zo redelijk heb kunnen kijken,dat in alles wat er kan ontstaan in mijn schrijven is gebeurd.
Geprojecteerd naar mijn schrijven en dan te durven zien dat als ik een individu wil wezen en uiteindelijk ben, van vele dingen afscheid heb moeten nemen, mij in geen enkele groep nog kan bevinden en geen enkel contact hetzelfde blijft.Dat als ik een individu wil blijven in een beschrijven op mijn blog, dan zijn de consequenties die ik heb ervaren, als een vleugje zout toe  zou kunnen voegen, dat wat er kan ontstaan in mijn redelijkheid van schrijven ,eerbiedig kunnen zijn naar een ieder, die misschien wil horen om te blijven vertellen wat ik aan mijzelf vertel.
Anna.💚.🙏.