Dichterbij .

In het openvouwen van een boek, waarin mijn handen beginnen te trillen en mijn aandacht die ik heb, nieuwsgierig blijft, dat wat ik lees mij deed herinneren aan een hele andere tijd. In een tijd waar ik ben begonnen om te leren schrijven in wat er komt. Geen ambities heb om mij te begeven naar een uitgeverij. Maar te willen ontvouwen zoals het komt, zoals ik mij kan voelen in het moment dat ik schrijf, er geen ander benadering kan zijn, geen druk van buitenaf, maar gewoon mijzelf te kunnen lezen in het moment dat ik schrijf.
Geen enkel hulp van buitenaf kan vullen, maar de staat waarin ik kom, mij zo laat voelen, waar ik mijn aandacht naar toe kan brengen en soms als in een stilte ,stil kan staan,stil kan kijken hoe mijn handen bedrijvig willen zijn, in elk ontvouwen voor mij zo nieuw kan zijn,zo verfrissend om te ervaren, dat als ik het voorlees aan mijzelf er iets gebeurd in mijn spreken. En dan in een wolk terecht kan komen,dan drijf ik verder in mijn taal en laat het stromen voor wat het is  en voel de gloed zoals een nieuwe maan over mijn  schouders laat vallen, in het licht wat het kan geven dat in elk bewijs die ik kan creëren eigenlijk mijn natuurlijkheid is geworden. En hoef hier niets voor te doen, dan alleen mijn concentratie te behouden in de stilte die ik voel. In de compactheid van mijn vertellen,nu wel zie hoe  mijn zelfredzaamheid is begonnen in het schrijven wat ik doe.
De energie die tot mij komt, niets kan vragen  dan alleen maar laat zien hoe elke ervaring die ik heb kan worden besproken.
Het lucht mij op, het maakt mij stevig ,het geeft applaus en laat het buigen naar het licht. Het sluipt zoals gewoonlijk over  alle grenzen  en mij niet meer afvraag hoe het komt. Maar wel kan voelen in mijn vertellen, in elke wending die ik maak mij zo ontzettend prettig kan voelen in elke keuze die ik maak. Alsof iets voorbestemd moest zijn, dat in het lonen van mijn schrijven, terug kan gaan naar elk moment die wilt komen en mij als een Engel kan voelen of een Sjamaan of een priesteres met lange sluiers  en  ben gaan geloven in wat ik kan. Om te blijven vertellen, hoe elke ervaring zich weet te vormen terwijl ik schrijf.  Dan ga staan op een eenvoudig kistje, met zachte woorden dan  mijzelf vertel, hoe belangrijk het kan zijn, in elk weten dat zodra ik mijn woorden kan ervaren  terwijl ik schrijf, iets heeft te betekenen voor de wereld om mij heen.
Niet te ver vooruit wilt lopen niet te ver van alles komt staan, maar in elk beschrijven er een duidelijkheid is gekomen naar mijzelf.
Geen enkel pronken kan volstaan,maar te ervaren van mijn woorden mij dichterbij bij mijn kern heeft gebracht...✍...
Anna.💚.