Bondgenoot.

Mijn ontluikende tafreel, nog even heb gekeken in wat ik deel. Wat ik kan ervaren als ik mijn eigen teksten lees. Misschien de neiging zou kunnen krijgen om alles wat ik laat ontvouwen hooghartig over zou kunnen komen. Alsof mijn taal die ik bezig in ronde cirkels naar boven  drijven. Als een energie om mij heen kan draaien, mij vastpakt bij mijn armen en dan laat voelen hoe ik blijf zweven tussen alle zinnen en talen, waarin ik kan zien.in elk herkennen, laat wiebelen boven elk land, die mij blijkbaar kunnen lezen en in het vertalen waarschijnlijk toch iets anders naar voren komt.Zo vreemd om te ervaren dat in het gewone waar ik uit tik, de belangstelling wist te vinden over de hele wereld om mij heen. Nooit had verwacht dat iemand mijn ontluikende taal zou lezen, waarin ik weet hoe vrij ik ben in mijn ontdekken. Dat als ik schrijf of spreek er altijd iets nieuws voor mij open kan vouwen en veel is gaan betekenen wat ook wel belichaming heet. Maar ik er soms van af kan wijken in mijn dagelijks beschrijven. De reflexie naar mijzelf, daarin mijn eigen bondgenoot ben geworden en zachtjes aan in elk moment ook kan voelen dat mijn ervaren in het schrijven of spreken als plakken kauwgom om mij heen is blijven hangen. Weinig moeite nog doe om te willen spiegelen en te gaan zitten in een houding. Maar achterover kan vallen, vanuit de opwinding die ik kan hebben als ik dit voorlees aan mijzelf.Vaak heb moeten huilen om mijn eigen schoonheid. In het begrip wat ik miste en nooit heb durven geloven dat ik kon schrijven over de Liefde of een troost en wat ik heb leren ontdekken terwijl ik schrijf . Daarover kan spreken en altijd eens kan zijn met mijzelf. Waarin ik op geen enkel antwoord hoeft te wachten waarin ik nu weet vanuit al mijn ervaren ik dit kan delen op mijn blog.Om mijn schrijven te kunnen ervaren is misschien een idee, om het hardop te gaan lezen, om eens te kijken wat er gebeurd,in de trilling die het kan geven,om  te horen via eigen stem, het gevoel zou kunnen krijgen van een kalmte en een rust van een prille liefde of een stroom en dan misschien de neiging zou kunnen krijgen om zelf te gaan schrijven of  te spreken in eigen taal.Meer is er niet nodig,dan alleen jezelf een bondgenoot te maken. Hoe je zou kunnen luisteren naar eigen stem, jezelf toe te staan dat in elk woord die wordt beschreven hetzelf zou kunnen ondergaan.Hetzelf zou kunnen plaatsen en dan met grote letters af zou kunnen wijken wat je altijd dacht te zijn. Er misschien achter zou kunnen komen, welk een stroom er naar voren wistt te komen, waarin eigen werkelijkheid zich open gooit , in de woorden die kunnen gaan beklijven ,de zintuigen open gaan staan en bij ieder beleven in eigen kracht zou kunnen komen, dat wat er kan ontstaan, zelf wist te creëren, zoals ik dat de hele tijd heb laten zien in al mijn eigen ervaren.
Het ontluiken als een mooie onthulling laat zien, hoe elke drempel wat lager kan komen te liggen in de handreiking naar jezelf. In elk ontvouwen iets zou kunnen vertellen, dat wat ik heb beschreven misschien wel voor een ieder geldt, die wil luisteren hoe het kan zijn om aan jezelf te willen vertellen hoe het voelt in het blijven ervaren, dat in de toenadering die wordt gevonden een bondgenoot zou kunnen worden van wie je werkelijk zou kunnen zijn.
Anna.✍.💚.