Een rond geheel.

Terwijl alles in kruiken is gelegd en het niet zou kunnen barsten . Waar de waarde die het kreeg soms in stukjes is gevallen, soms in het laten zien, altijd weet te veranderen in elk bewijsbaar materiaal. Dat als ik een boom zou wezen in het overzien en door mijn takken aan de wereld zou kunnen laten zien, dat in het eenvoudig blijven waaruit ik schrijf, soms zo doordrongen is van het feit dat mijn ingetogenheid tot iets kan leiden. Misschien vanuit een ijdelheid ben blijven dragen, dat in het laten zien van mijn taal in het naar buiten brengen, hetzelfde zou kunnen zijn  in de voeding die het geeft, waarschijnlijk steeds iets aan het afronden ben. Een rond geheel zou willen maken,  waar ik ben begonnen, steeds weer terug kan komen in mijn schrijven in mijn delen op mijn blog. Waaruit ook blijkt dat het nooit genoeg kan zijn in het vertellen aan mijzelf.Maar erachter ben gekomen, in het beklimmen van mijn eigen stam en zonder ego als een boom, ook heel lang stil kan staan.Dan ervaar ik de stilte  en zie wat kleine lichtjes al brandend  mij uit willen nodigen in een nieuw gebied. Wat in het verschijnen van elk idee niet meer nodig heb in al mijn schrijven.
Een afgerond geheel kan blijven voelen en dan de neiging heb er anders mee om te willen gaan. Mij neer te leggen bij ieder feit,dat elke zegen die ik blijf voelen voor mij nog steeds belangrijk blijft. Maar verder zou willen onderzoeken in welke stroom ik ben beland. Het is niet zomaar iets wat ik heb te vertellen, vanuit de binnenkant van mijn geluid voor mij nu zo duidelijk is geworden. Misschien wel uitgesproken ben en in ieder schrijven niet altijd een punt kan maken. Maar doorschrijf vanuit mijn eigen beleven. Waar een mooie stilte wacht en mij de rust heeft gegeven om te doen wat ik wil en steeds meer ben gaan zien, dat in het leven wat ik leid zo eenvoudig alles is gebleven. Zo vanzelf hoe een vuurtje kan branden en mij alleen kan focussen, hoe mijn kwetsbaarheid zich heeft weten te keren en uiteindelijk  uit elke schaduw ben verdwenen. Geen raadsel meer ben voor mijzelf, maar kan lezen hoe het vermogen die ik heb ben blijven delen naar mijzelf en in de wereld om mij heen. Het laatste woord nog niet is gezegd maar nu wel heb begrepen, dat in elke afronding die ik voel  steeds zal blijven beschrijven...
Anna.💚.