Beeldvormend.

In het verliezen van zoveel vaart, dat in elk bewezen feit als ronde cirkels verder blijven draaien. Dat in het ontkomen van zoveel vaart iets over het hoofd kan zien en er voor kan kiezen om wat rustiger aan te kunnen doen. Mijn handeling wat vaker neer kan leggen in de stilte om mij heen.Die vanuit mij delen alles heeft laten zien zoals een beeld zich blijft vormen. Als ik mijn houweel kan hanteren in de vorm die ik wil krijgen en met een creatieve blik iets laat komen wat ikzelf nog niet wist. Dat juist in mijn delen zich een beeld kan vormen dat in de loop van de tijd,  misschien wel ongeschonden mij heeft bevrijdt van elke conditionering. Die altijd onbewust dwars blijft liggen. Soms de angel eruit kan halen om mijn vaart wat te minderen.  Hoe het kan gaan in elk delen niets anders is dan een houwelen van een beeld die ik neer blijf zetten.
Elk stofje wat omhoog kan vliegen langs alle drempels zijn geweest, iets kleverigs achter kan laten en dan kan zien hoe het is blijven plakken aan mijn hand. Hoe de creativiteit van schrijven zo uitzonderlijk blijft in het creëren van een beeld. Waar elk houwelen mij heeft geleerd dat in het hakken van een beeld er scheuren kunnen komen. Maar in het blijven schuren een gladde kant zich laat zien en de neiging zou kunnen krijgen om er over heen te willen wrijven om te ervaren hoe het voelt. Zo is  dat in feite ook mijn taal te zien en beschreven in het beeld wat ik geef. Dat als ik het hardop aan mijzelf voor kan lezen, er dan door het resoneren iets met mij gebeurd.Dan worden mijn ogen wat zachter en voel ik de rilling over mijn lijf en kan dan echt ervaren,zoals ik over een beeld zou kunnen wrijven.
Geen enkel erkennen een herkenning hoeft te zijn,niets kan bepalen dat in het moment dat ik schrijf, mij weet te verliezen in een beeld waar ikzelf voor heb gekozen.Soms een twijfel aan kan raken en  vanuit een respect, alle schoonheid die het heeft gekregen,trots kan zijn, dat in het beeld wat ik heb gegeven nooit van iemand anders had kunnen zijn...
Anna.💚.🙏.