Als mens.

Dichterbij kan ik niet komen ,dichterbij wat ik weet, waar alle stroom die ik laat komen in alles wat is  verteld. Over mijn ervaren in het lezen van mijzelf. In het behouden van in elke stap, een roze kleur had kunnen geven. Iedere keer een groen hartje  heb neer gezet, waarin ik laat zien ,dat het uit mijzelf is gekomen vanuit de rust die ik beleef. Te durven zien,in elke laag zich heeft kunnen verbreden waaruit mjn ontvouwen is ontstaan. Het beschrijven van mijn ervaren in de uitleg die ik geef, mij iedere keer een duwtje heeft gegeven, wat misschien nog niet is doorgedrongen in het open veld waarin ik sta. Wat mijn drive is geworden en nu pas kan zien dat in het beschrijven van mijn woorden, zo belangrijk is geworden om te blijven voelen  in elke stap die ik heb gemaakt. Als een flow over mij heen laat komen en in staat kan zijn, dat het alleen voor mijzelf zal gelden om te gaan ervaren waar ik ben. Wie ik ben is niet te beschrijven, omdat het steeds zo anders is, zo anders blijft voelen, daar waar ik geen plaatje op kan plakken, dat als ik dat zou doen, mijn vrijheid zou verliezen. Mijn vastleggen in wie ik ben, niets heeft te maken wat ik blijf doen in al mijn vertellen. Soms een kracht toe kan laten en mijn ego groter word. Dan zou kunnen walsen over wat grenzen.Maar heb ontdekt dat mijn kracht niet ligt wat ik net heb beschreven,maar juist mijn kwetsbaarheid laat zien, hoe krachtig dat kan wezen en ook vanzelf naar voren heeft willen komen in alle momenten, wanneer ik ervaarde om alles te verzachten terwijl ik schreef .Alle facetten die zijn beschreven soms heel persoonlijk  zijn, maar zo blij kan worden terwijl ik schrijf, dat ik heel langzaam kan drijven naar een moment, waar  mijn stilte mij weet te omarmen terwijl ik schrijf. Zolang ik ergens  nog een plaatje op wil plakken hoe ik ben en kan zijn, stap ik uit mijn eigen ervaren en dan kan voelen wat ik misschien heb  gemist of niet heb kunnen verklaren in alles wat naar voren is gekomen.. Maar zodra ik durf te zeggen dat het goed is zoals het is en alleen in het uitleggen naar mijzelf, daardoor ook milder ben geworden. Liever kan blijven kijken en misschien zoals een boom zonder ego, stil kan staan, wat er zich kan ontluiken in elk ontwaren, waarin ik besluit om te gaan schrijven.
Mijn liefde voor mijn taal altijd iets aan kan duiden, waar ik mij  bevindt, maar om nu te  kunnen zeggen dat ik mijzelf nu wel ken, misschien altijd wel een raadsel zal blijven, omdat ik steeds iets anders kan ervaren en kan laten zien, dat in het doorbreken van de gewone dingen, als mens mij blijft herinneren, dat als ik alle plaatjes eraf zou kunnen halen , misschien alleen mijn liefde overblijft...💗
Anna.✍.💚.