In al mijn vezels.

In het dragen van mijn woorden, besluiteloos kan zijn.In het beleven van mijn schrijven er altijd iets ontstaat,waar de invloed van buiten mij vaker raakt, als ik mij zou verstoppen achter elke regel die ik schrijf.Mijn drive alleen maar zou kunnen betekenen, dat wat ik deel in elk laagje wat ik laat zien, voor mij het beste is om te omvatten en in feite alleen mijn eigen creëren laat zien.Alles heeft te maken met de eer die ik draag,misschien kan stuiten tegen dikke muren,maar elk moment nu kan beseffen, dat het altijd naar mijzelf zal zijn.Waarin de waarde die ik leg,onomstotelijk en onomwonden mij altijd bevrijd hoe ik mij kan voelen terwijl ik schrijf.Waarin mijn energie de vrije loop ook laat,die de hele tijd ligt te sluimeren.Maar zodra ik mijn handen gebruik in het tikken op mijn blog, dan wordt mijn wereld open getrokken en laat ik zien dat in welke stroom ik ook kan komen, voor mij voldoende is om mij daaraan over te geven.Misschien op een dag deze gewoonte naast mij neer zou kunnen leggen,maar voor voorlopig dat nog niet doe.Omdat, wat ik heb te vertellen vanuit de zuiverheid die ik heb, naar buiten wil gooien over de grootste muur,over alle taboes heen wil walsen en dan aan mijzelf kan laten zien, hoe mijn deel van vertellen voor mij de functie heeft,dat in elke dag dat ik schrijf, mij steeds vaker naar een schoonheid kan brengen.
Soms niet altijd in woorden is uit te leggen,soms niets kan betekenen voor een ander,maar  nu wel weet, dat als ik schrijf mij vult in al mijn vezels....
Anna.💚.