Beperking.

Zo volkomen ,zo verzacht,zo helder het kan blijven, dat door mijn schrijven naar elke kant om kan draaien in het moment van nu.Waarin het delen soms ook kan laten zien,dat in het verdorren van elk ervaren, zo simpel is.Geen enkele invloed het nog kan hebben,maar in het bewustzijn van creëren alle tijd kan nemen om te zien, dat in de weg waarin ik loop,soms  de oude stukjes vrolijk weg kan dragen en het geen uitdaging meer is.Maar een verbazing kan brengen,dat als ik over een oud ervaren schrijf,mij al die tijd als een mooi gegeven zondermeer in een besef kan plaatsten.Zoals ik nu leef,verschoond van vele dingen,eerlijk durven zijn en onbewust had meegenomen wat mij in een beperking bracht. Er dan over schrijf zodat het opgelost kan worden en in de volgende dag niets anders kan bedenken, dat in mijn schrijvend beleven in de toon die is gezet,geen enkele emotie daarover kan voelen.Dan alleen wat elk delen laat verstaan, om te kunnen blijven in mijn belichaamde taal.In het zorgen voor mijzelf,in elk gevoel die het kan geven,mij meerdermalen heeft laten zien,dat in al mijn delen soms een hobbel overga,soms kan struikelen over een stukje verleden,maar zodra ik schrijf, in de wortels die het heeft gekregen, mij los kan koppelen van elke vorm.Waarin mijn eigen beperking die ik soms kan voelen, mij niet meer tegenhoudt om daar dan over te schrijven.Het kalmerende effect die het kan krijgen,dat in alles wat ik heb gezocht, mijn liefde heeft gekregen, dat in alles wat ik tegenkom soms de beperking heeft kunnen geven.Maar zodra ik het aan mijzelf vertel in elk woord sta te  schudden.Zoals de vruchten aan een boom alleen kunnen vallen wanneer er een rijpheid zich laat zien.Dat in elke beperking die ik kon voelen ,vaak is gekomen door mijn geduldig kunnen zijn.Door te laten hangen wat nog niet voldoende is volgroeid en de rijpheid die het kan hebben, dat er  een moment kan komen in het beschrijven, zoals het is geweest. Dan pas kan voelen hoeveel afstand ik heb genomen wat nu niet meer past.Maar heb willen kijken naar de beperking die ik kon zien, in mijn dagelijks ervaren.In het laten zien, dat de weg die ik heb bewandeld nu ook af kan sluiten en met een zachte zucht geen enkele beperking mij behoedt, om door te krijgen dat wat ik beleef nu in mijn volwassenheid van delen geen enkele beperking meer hoeft te zijn...
Anna.💚.