Arendsoog.

Elk doorbreken in het verstaan,vele meters heb beschreven,vele wegen heb onderzocht,waarin ik stil heb gestaan in elk ondervinden. Wat eigen humor kan betekenen en zo spontaan naar buiten komt.Zo zalvend  het kan voelen als mijn beleven om kan slaan in een uiten van mijn aanwezigheid in schrijven. Er niet toe leidt dat in mijn zorgzaam zijn, de vleugels heeft gekregen van een grote Arend.Die niet vliegt maar zweeft en met grote argus ogen alles weet te overzien,alles in de gaten heeft gehouden,en altijd kan landen in het dalend effect van zweven. Iets weet te vangen in het ogenblik,dat de prooi een alertheid had verloren en het wordt gegeten door de Arend. Die ook zweeft over de rotsen en met haar grote klauwen haar prooi  kan eten, de gewoonte in de natuur op mij indruk kan maken,en ook kan zweven zoals een Arend kan laten zien.Niet bezig ben om iets te vangen, maar de wijdte van mijn vleugels kan ervaren en niets hoeft te doen om te leren vliegen,maar mij voort laten duwen door de wind waarop ik kan zweven.Mijn eigen draai kan bepalen en niet meer hoeft te wachten wat een ander ervan vindt,maar heb mogen leren in het overleven, waarin ik vaak heb gestaan,nu besef, dat ik mij niet schuldig hoeft te voelen dat ik nog gezond en wel mijn zweven kan beschrijven zoals een Arend dat kan doen.Door elke poging die ik beschrijf, steeds vaker erom kan lachen. Om te laten zien dat de serieusheid die ik kan hebben in een zwevend effect is omgeslagen en neer kan dalen op een kale rots.Wat naar beneden kan kijken met de ogen die ik heb.Mijn ruimte kan waarderen, dat in elk zweven wat ik vertel,een Arend als voorbeeld kan nemen.Omdat ik zie hoe een Arend weet te leven, veel indruk op mij maakt.In de vrijheid die ik voel om te gaan zweven in elk ontstaan en mijn alertheid in mijn bewegen als een mooi cadeau kan blijven zien.Dat in de breedte van mijn vleugels kan ontdekken, hoe fijn het kan zijn in het zweven over mijn spreken en schrijven en niets anders meer kan. Dan mij als een Arend te kunnen voelen en  met een Arendsoog over mijn verhalen kan zweven en met grote klauwen  mijn vrijheid kan vangen.Zodra ik mijn vleugels heb weten te  spreiden, uiteindelijk neer kan dalen in iedere lach, mijn stilte open kan breken, om dan te kunnen zeggen dat ik de vleugels van een Arend heb....
Anna.💚.