Zinnebeeld.

Een zorgvuldigheid in het laten stromen wat zich openbaarde in de zinnen die ik schreef.Zich wist te verhouden hoe ik naar mijzelf heb gekeken.Hoe de tand des tijds als slierten net als mooie wilgen zich laten hangen over een sloot.Het weerspiegelen in het water een andere vorm aanneemt en door de zachte wind in golfjes kan laten zien, dat in elke verandering die ik voel ook weer naast mij neer heb kunnen leggen.Te doen wat naar voren komt,er niet om heen kan lopen,maar vast te pakken en neer te zetten op een stevige grond.Dat in elk zaadje die is gelegd er een aantal nu zijn uitgekomen. Om goed te zien dat elke waarde die ik er naar bracht ook in lichtere vorm naar buiten is gebogen en kan zien zoals ik nu kijk,dat mijn waarheid terwijl ik schrijf, zich ook kan plaatsen in mijn beeltenis van erkennen.
Het onderzoeken op een ander niveau is neer gedaald en moet nog wennen dat wat ik heb verteld altijd een nieuwe in of uitgang heeft gebracht.De verzadiging die het heeft gekregen,met zachte hand mijn taal vasthoudt,mijn overkomen wat ik nu beleef alsof de druk van de ketel is weggehaald,waarin geen enkele verwaching is te vinden en neergezet.Dan een ontvouwen in elk moment weer anders voelt om mij te richten wat er nu werkelijk komt.Al wat is uitgesproken en onderzocht, in het ontstaan van mijn woorden. Mij nu brengt wat ik weet te ervaren.Alles heb gedaan in de ontmoetingen met mijzelf.Op zoek ben gegaan in al mijn vertellen, om te zien welke mogelijkheid zich aan kan dienen en mischien wel moet accepteren, dat het in contact staan met mijzelf,steeds meer vraagt, dat de vervulling die ik dacht te proeven zich heeft uitgebreid naar de witte kan. Die uiteindelijk alleen voor een enkeling te proeven valt.In het onderhouden van mijn taal misschien een mooi punt is neergezet.
Terug ben gekomen en mij heb neergelegd , wat mij is overkomen weg is gesluist naar een mooie stilte.Geen tijd of leeftijd bestaat,geen stapeling van ongewone dingen,maar uit te gaan kijken om elke cirkel die komt,te doorbreken,te onderzoeken welke mogelijkheden er nog zijn.Te kunnen proeven dat wat ik schrijf niets heeft weten op te vullen.Geen enkele schade het heeft gebracht,dan alleen te gaan onderzoeken wat een liefdevolle stilte kan doen.Mij in staat heeft gesteld dat in al mijn vertellen in elke vorm ,zo zorgvuldig mogelijk heb kunnen laten zien ,dat in alles wat ik heb geschreven nu heeft bepaald, welk een wending het ook kan krijgen, iets is ingedaald wat ik daarvoor nooit echt heb durven voelen.Het gerijpt zijn met mijzelf brengt mij naar een punt waarin ik kan zien, dat de tijdloosheid nu ligt verankerd.Waarschijnlijk alleen  latent aanwezig zou kunnen zijn als ik zou merken in de gloed die het geeft, in een verstarring zou blijven hangen,mij geen voeding  meer geeft,maar een raar verlangen om het delen te gaan markeren als ongewenst.In elke letter die ik heb gezet,mij naar een gerijpte stilte heeft gebracht.Daar waar de rust mij omringd,mijn ogen zachter staan en de pauzes tusen mijn zinnen een stilte aangeeft, waarin het zinnebeeld werkelijk tot mij door kan dringen.
Anna.💚.