Het vormen.

Belichaamde taal die ik beschrijf, is net zoals een taal te laten ontstaan.Dat als ik spreek mijn eigen toon blijf horen, dat wanneer ik schrijf mijn belichaming kan voelen en inmiddels wel weet dat in al mijn beschrijven het uiterste is  gedaan om te kunnen begrijpen dat er geen enkel taal van binnenuit is gekomen.Want zodra ik schrijf of spreek dan de stroom blijft komen waarin de gloed van mijn schrijvend spreken kan ontstaan.Het is alsof ik een nieuw schilderij creëer. Eerst voor een blanco vel kan zitten,totdat de eerste streek die is gezet,door mijn handeling is gekomen en nooit een plaatje had in mijn hoofd.Dat in het ontstaan van mijn schilderen, net zoals in mijn schrijven kan ontstaan.Geen prikkels nodig heeft,dan alleen de focus van creëren, in het weten dat er van binnen geen enkel taal bestaat.Het denken eigenlijk een gesprek zou kunnen zijn, om dat naar buiten te brengen,met geen enkel inspiratie  heeft te maken,dan alleen te voelen wat je schrijft of zegt,om dan uiteindelijk de belichaming weet te voelen.
Belichaamde taal is heel wat anders, dan te zien in een schrijven van een lied of een boek te schrijven over een ander.Belichaamde taal vraagt om mee te gaan wat zich buiten mij om aan kan dienen,wat ik kan proeven in elke tekst,dat zodra mijn belichaming is gekomen alleen maar kan laten zien wat mij beroerd,wat in het vermogen van mijn vertellen alleen heeft te maken, dat ik vanuit een belichaming spreek en schrijf.Niets anders heeft mij kunnen wijzen dat de taal die ik gebruik in andere boeken is te lezen.De zeldzaamheid waar ik uit schrijf of spreek mij heeft gevormd in het kunnen lezen van mijzelf.Kunnen ervaren dat wanneer mijn belichaming komt, altijd iets anders naar voren komt.Vaak de wending kan nemen dat wat naar voren komt nooit heeft gezeteld in mijn hoofd.Maar door aandacht te geven aan mijzelf,de nieuwsgierig moet hebben om het verstaan in klare taal te durven omschrijven,wat er in mijn handeling gebeurd.Niet stil kan staan wat andere ervan vinden,maar als een gedreven rivier alles mee kan nemen waar ik last van had,alles een andere kant  op laat kijken, alles weer een andere plek ook krijgt. Mijzelf steeds verrassend aan kan wijzen en altijd verbaast kan blijven wat ik schrijf.Dat is het vormen wat een belichaamde taal kan doen en in elk beklijven iets anders vraagt, dan te moeten luisteren naar ontlichaamde taal.Waarin ik mensen hoor schreeuwen in de aandacht die het vraagt. Zeer vermoeid kan zijn in het  het luisteren naar ontlichaamde taal.Eigenlijk te moeten luisteren naar oude conditioneringen, in wat men heeft geleerd, om zo met zichzelf om te blijven gaan.Mijn manier van ondervinden wat een belichaamde taal kan doen, alles onderstreept in het kunnen spreken om te luisteren met scherpe tong.Geen waarde hecht wat ik heb geleerd,maar zelf heb ondervonden, hoe het verschil in het beleven van eigen taal kan zijn en doen.
Anna.💚.