Het ego.

In het velerlei dwalen wat nu een politiek laat zien, om is gaan vallen in het niet kunnen luisteren naar elkaar. Geen enkele invloed heeft laten zien, dat als je niet kunt luisteren naar jezelf, eigenlijk ook niet kan luisteren naar de ander.Het effect wat het kan hebben dat in de regelmatigheid van dwingen er altijd iets anders kan ontstaan,dan het willen overtuigen in een bevroren zicht blijft hangen.De grootse manipulaties zich kan richten naar een kant,dat wanneer een ego zo groot kan worden,anderen niet kunnen verstaan, hoe de meerderheid met gebogen schouders iets moeten ondergaan, wat heeft te maken in het binnen laten van een klank, die niet overeen kan komen  hoe het klinkt als eigen stem is verdwenen.Als geen enkel wetenschap heeft laten zien dat in het ontbreken van een bevestiging, een masker draagt in het ondervinden,dat wat men uitdraagt, zeker in de politiek, altijd voorbij gaat aan het menselijk aspect.Het willen vechten voor een land,met grote woorden is neergelegd,met de inspannig in zoveel aandacht wordt gezien,zodat een nieuwe rage kan beginnen.
Steeds meer ben gaan begrijpen wat een ego verteld,om boven alles uit te willen stijgen en niets verteld wat een werkelijkheid kan laten zien,maar in feite eigenlijk heel weinig zegt.Door het vele praten vaak zijn vergeten hoe het klinkt,hoe de gevoeligheid om eens te erkennen dat in het toelaten van eigen stem,men daar niets van wilt weten,dan alleen te willen luisteren wat een ego verteld.Door de conditioneringen vast zijn gezet en niet hebben geleerd om ergens door heen te kijken,om aan te voelen dat in het spreken vanuit een macht daar een ego plaats kan nemen.Kan regeren over een land een eigen wil door kan drukken.Zoals men heeft geleerd op oude scholen en altijd op houten banken  zat.Zoals een strenge meester die altijd kijkt, om een kwetsbaar kind te willen breken.Dan het ego wordt gevormd en uit kan stralen naar een woede.Weet te bedekken met een lach,een weg kan gaan zoeken om de macht die werd gevoeld, uit te gaan zenden naar anderen.Dat  wat ik ervaar,  in het grote ego geen liefde kan onstaan,geen zelfreflectie wat het toch kan zijn,dat altijd de grootse schreeuwers de voorrang krijgen, om te kunnen gaan  denken een land te gaan besturen.Elke belofte een loze kreet bleek te zijn,elke toenadering een spelletje werd gespeeld,een minachten naar het leven,dat als je werkelijk kunt kijken naar jezelf er hele andere beelden komen.Waarin het ego niet kan bestaan,dat in het begeven van een politiek je vaak moet schikken naar de ander.Eigenlijk iets zegt wat een ander wilt horen.Wat het publiekelijk laat zien dat elk wijzen naar de ander misschien wel naar jezelf is geweest.En dat kan alleen maar gebeuren  wat ik heb kunnen zien, wat een te groot ego kan betekenen. Wat een reactie kan zijn van onverwerkte dingen,geen gevoel meer kan brengen naar wat er werkelijk speelt en dat dan vaak kan ervaren als ik met dees of gene spreek.
Het ego wat kleiner te maken in het gesprek die ik nu laat zien,in mijn vermogen van vertellen soms een andere kant naar voren komt.En soms zo kan kijken hoe ik nu de politiek ervaar,terwijl ik ook weet dat een menseljk zijn in geen enkele politiek zou kunnen passen.Iedere dag huilend naar huis zou gaan en gek zou worden van alle ongelijkheid, wat in het ego is ontstaan.
Anna.💚.