Gerijpt zijn.

Het gerijpt  ervaren en kan dansen in het licht,waar iedere beweging mij heeft geleerd ,om te weten dat als ik draai met mijn ogen en mijn mond zomaar openvalt,mijn adem de juiste lucht kan geven en mij de juiste ontspanning geeft. Waar het beminde voort kan vloeien en iedereen een handdruk geef.Dat in al wat is toegelaten weg is gevaagd en met zachte hand  nu naar voren treed om mijn ervaringen die ik deel op een nieuw blanco vel zal verschijnen.Waar mijn taal zou kunnen verdwijnen, zoals het nu voelt om mij te laten zakken in mijn luie stoel.Heb de neiging om elk besluit die komt, ernaar te kijken.
Terwille van de tijd die nu is gekomen om weer een bladzij om te kunnen slaan,in het geritsel die het kan geven waarin een blanco blad  kan ontstaan.
Heel integer mijn eigen boodschap zie. In elke bodem een gat is geslagen,zoals gesmolten ijs in het lange wachten langs mijn handen glijd, niet kan behoeden hoe verfijnd mijn dagelijks schrijven mij overneemt. Mij afvraag of het nog diend om mijn geluk te blijven proeven,om steeds maar weer het tikken te voelen en te horen en de neiging heb om steeds iets te willen doorbreken,om te laten zien dat in elk gegeven wat ik heb beschreven soms ook een andere kant uitglijdt.
In de loop van elk proces mij bekend is geworden dat ik altijd dezelfde instelling heb gehad.Nooit heb kunnen twijfelen maar gewoon naar voren bracht en geen verbazing meer kan hebben,maar een doorgewinterd effect, die heel langzaam weg is aan het drijven, waar de vloed die ik kon voelen nu in harmonie is gebracht.
Het tonen van mijn schrijven op een lager pitje zet en in de breedste zin van het woord achterover kan leunen.Dat wat het mij heeft gebracht, misschien niet meer wil tonen en misschien wel uitgesproken ben, hoe ik mijn taal heb gevonden.Heb laten zien zoals het kwam,maar nu echt kan voelen dat het de langste tijd wel heeft gehad.Het zoete van de smaak die mij betoverde,die mij liet zien hoe het constante verslag, ook een halt toe kan roepen en klaar ben in mijn vele delen,en ik langzaam naar achteren schuif om mijzelf de ruimte te geven in een breder aspect.In een onvoorzienbare verlangen om in het contact te staan  met mijzelf,het genoegen heeft gekregen om een pauze te gaan nemen totdat ik weer begin.
Waarin de blijschap die het mij heeft gegeven als mooie herinering altijd kan laten zien, hoe mijn ervaringen zijn geweest en heeft gediend om ook nu dit te vertellen.Dat het gerijpt zijn mijn woorden heeft gesmoord,mijn taal misschien op een nadere manier wil gaan gebruiken,maar het geweldig voelt om ook dit eens te beschrijven.
Anna.🦋.💚.🦋.