Uit eigen hand.

Door iets op te geven,door iets te laten zien, wat ik ik feite ben ontstegen en niets anders kan laten weken, totdat het rimpelig wordt en uitgedroogd als berenvellen kan gaan liggen op de grond. Een cirkel open kan breken, dat in elke bubbel die ik heb gezien, voort kan bewegen waarin ik mijn stilte kan blijven zien.De opmaak naar iets anders iets weerlegt,dat  inmiddels in wat ik heb gezegd,nergens op terug hoeft te komen.Nergens spijt van heb,maar in het tonen van wat teksten nieuwsgierig blijft, dat in al mijn stilte mijn kalmte zie, om elke verklaring die ik geef, misschien alleen vanuit mijn stilte kan worden verworven.Het is de stille kracht die zich ontvouwd en zich kan wenden zoals een onvoorwaardelijke ontmoeting.Mijn zwijgen vaak meer iets zegt dan te willen spreken over mijn stilte.De stilte die ik ken en mij meerdermalen heeft overvallen, kan laten zien in een ruim aspect, hoe een verhouding nu zou kunnen liggen.Te overladen met zoveel tekst, alleen kan zien,wat het een bevestiging lijkt,waarin de stilte in een schaduw staat.Dat als ik stil kan worden en toe zou laten in mijn woorden,mijn liefde tevoorschijn komt.Mijn zachtheid als lelieblaadjes voorbij zie drijven in de blijdschap die ik voel. Wat ikzelf heb verworven in de tijd dat ik even moest wennen dat ik het alleen moest doen.Dat ik het alleen was die dat voelde,die net als een stilte mijn eigen regie heb weten te pakken en niet(meer) afhankelijk ben van de ander.Mijn schromelijk ontdekken wat ik beschrijf, uit eigen hand is geboren.Geen enkel bevestiging nodig heb waarin mijn stilte zit.Waarin ik kan kiezen met mijn eigen woorden,dat in het blijven ontdekken wat ik vertel, weinig ruimte overblijft  voor een ander.Het klinkt misschien wat vreemd en onbaarzuchtig,maar in alles wat ik deel mij heeft gemaakt tot misschien wel een legende en niet voor open kan staan om andere stappen te gaan zetten omdat ik geen bevestiging zoek.Maar te blijven ontdekken wanneer ik vanuit mijn stilte spreek, de beleving kan blijven herstellen, om stil te kunnen staan wat echte stilte doet.
Het opend wat gordijnen en zet mij in het licht,het heeft de gloed van een herkennen waarin ik mij bevindt.Mijn taal kan spreiden zolang ik voel, dat ik kan schrijven vanuit mijn stilte.Het plotselinge verdwijnen van elke keuze,mij zachtjes duwd in de goeie richting.In het welzijn die ik voel en mij brengt naar een mooie ontroering.Daar waar mijn integriteit om is gevormd,naar een plek waar ik altijd terug kan keren.Waarin ik weet hoe de stilte met mij weet om te gaan,geen zeggenschap maar een wonderlijk ervaren, dat in elke ontmoeting die ik had, bezegeld is gebleken. Zoals een verfijning in mijn dagen nu kan zien,dat ik een stilte kan dragen ,waarin mijn kalmte laat zien, welk een geduld ik kan hebben als ik kan luisteren naar elke klank, die alleen veroorzaakt kan worden wat ik beschrijf om een stilte te doorbreken.
Anna.💚.