Shiva.

De draad die ik laat lopen als ik kan kijken naar de Shiva in mij. Dan in elke hand twee mooie lelies kan dragen, die de kleur aangeven van een liefde. Van het behouden van de vrouw in mij.Op een lelie te drijven met een prachtige vogel aan mijn zij. Vier armen weet te duiden waarin één hand naar voren duid en de andere kan ontvangen in de schaal die laat zien, hoeveel rijkdom in de glimlach die het kan hebben de rode draad is doorgetrokken naar het welzijn wat ik voel.De vernietiger van het kwaad,de vier windstreken beheerst.Het derde oog symboliseert de creatie van hetzelf.De stroom van het leven en de constante verandering laat zien,hoe de herkenning geplaatst kan worden waarom ik dat beeldje kreeg.
In het bijzijn van welk een vorm dan ook ,mij zoveel rust  kan geven, dat als ik mij de Shiva voel,en kan kijken met zachte ogen de eerste lelies open zie gaan.Dan mijn wijsheid kan voelen dat in elk ontstaan mij kan wenden wat ik zie om te tonen.Dat in het drijven van het vele weten vandaag als een rode draad de Shiva naar voren komt en plaats heeft genomen in de staat waar ik in kan zijn.Waar het wortelen is begonnen en de stam is gegroeid naar een mooie dikte en de lengte steeds hoger wordt.De natuurlijkheid van geven en ontvangen.Van durven staan voor het geluk wat het kan geven.Met zachte klank een eenvoud kan wijzen en in iedere blik ergens doorheen kan kijken.Dat ik kan kijken zonder te kijken,dat mijn handen waarmee ik schrijf een Shiva kan ontvouwen en alleen maar vraagt om te creëren. Mij in staat kan stellen om mee te drijven op de lelie waarop ik zit.
De rode draad die ik door heb getrokken naar elk moment van mijn beschrijven. In het klinken van wat glazen,in de toenadering die ik zocht,voorbij is gegaan met zoveel woorden in het kunnen dragen hoe het voelt. Dat in al mijn ervaren nu blijkt,dat al mijn delen opzichzelf is gaan staan.Dat in elke opening die ik laat zien,mijn liefde kan ontvouwen,mijn vrouw zijn in het dienen wat ik heb gedaan om het kwaad te willen bestrijden,om in eigen liefde te durven staan.Weg kan geven aan een ander, zonder daar iets voor terug te verwachten. Daar mijn intensie ligt dat in het blijven vertrouwen mijn schoonheid door kan geven zoals het komt.
De rode draad vast blijf houden in de nieuwsgierigheid die ik heb. In mijn regelmaat van schrijven steeds meer ontdek, dat niets bepaald kan worden dan alleen te zien, hoe de vorming van mijn schrijven alleen laat zien hoe ik naar mijzelf kan kijken.
Anna.💚.