mei 06, 2025

Resoneren

Het enkeltje wat ik had genomen in de reis die ik maak,in al mijn overkomen en nergens meer van achterover sla.Waarin de zachte bries laat weten hoe gevoelig het kan liggen, in het duiden van een gebied,waar ik alleen sta om te popelen, om het aan iedereen te laten zien.Maar nu ik ben gekomen in het rijk van resoneren en er een niemandsland ontstaat.Daar waar ik ben gaan wonen en op mijn eigen gong blijf slaan,waar het resoneren door blijft gaan, in het ontdekken wat er kan ontstaan. Met een bodem die ligt beslagen, rondom mij heen vele rijen bomen staan,mij de zuurstof geven, dat in het dragen van mijn teksten en uitkijk naar het land, die in feite niemand nog heeft kunnen betreden. Door niet te zien dat in mijn stilte meer iets vraagt dan te kijken naar elk blad, die nu zo fris naar buiten zijn gekomen en lichter kleurt in ieder weten.Dat als ik mij begeef in mijn eigen stilte, waar de ruimte is gevoeld,waar ik was vergeten dat in het geduld die ik heb, open kan breken en kan zien als een schaal van een ei,zo breekbaar en broos doet lijken en mij doet herinneren dat in elk beschrijven de rust ook vindt om te blijven kijken wat echte stilte in mijn resoneren toch blijf doen.
Mij te mengen tussen mensen,mij te begeven in een land waar niemand hoeft te vrezen,maar hand in hand te kunnen staan, om samen een stilte te vangen,mee naar huis te nemen en te bewaren voor elk moment, waarin het nodig mocht zijn om het te gebruiken.
In het vele herkennen wat ik heb gedaan nu in een andere positie ben gekomen.Door het gebruik van mijn eigen talenten in wijsheid is omgezet. Is omgebogen naar een vorm waarin de redelijkheid van vertellen alle inzicht heeft gegeven.Dat in het niemands land waar ik ben gaan staan,mij zoveel kan vertellen hoe ik met mijzelf om kan gaan.Daar mijn vlucht is begonnen,mijn intresse voor mijn taal.Heb leren luisteren wat ik zeg, wat mij was overkomen.Veel te streng ben geweest  en waarschijnlijk vanuit een angst was geboren.Maar bezig ben om wat losser te gaan staan in eigen gebied.Waar mijn niemandsland is gekomen en ik de dingen heel anders zie. Dat in elk stilte die is verkregen, gerijpt door wie ik nu ben, er nu zo anders naar kan kijken wat mijn resoneren heeft gedaan.
Het resoneren in iedere klank mij heeft bewezen dat in het ultieme, een utopia kan ontstaan.Een wereld van vrede, waar niemandsland mij kan vertellen, dat in elke laag die ik deel, de verschuiving heb kunnen voelen en kunnen vinden zoals het werkelijk is.Alles van haar plek heb weggehaald,stenen heb gedragen en een kant ben uitgegegaan waar alleen door het resoneren mijn stilte bleef ontstaan.
Anna.💚.

Geen opmerkingen:

Vakkundig zijn.

Mijlenver kan het lijken als ik terug kan blikken in elk moment.In elk bezienswaardigheid die ik probeer uit te leggen wat ik aan mijzelf ve...