De nieuwe kant.

In een niewe kant te gaan staan in een begripvol beschrijven, hoe ik nu om kan gaan in de prille overgang van een beleven. Zich doorzet in elk spoor, alleen om te kijken dat wat ruimte schept, soms in mijn bewegen zo verweven blijft in mijn delen.Het verloop in wat ik schrijf mij soms doet verbazen.Steeds als ik merk dat als ik mij laat gaan,niet opkijk wat ik vertel,maar in de flow van bevinden ineens kan zien, hoe ik naar de nieuwe kant ben gegaan.Beïnvloed door wat ik steeds voelde,nooit goed genoeg kon voelen, om mij te realiseren  waar ik nu ben. Mijn eigen creëren kan laten zien welk een besluit ik ook neem,geen enkele voorwaarde heeft,geen ommekeer waarin het idee wat ik droeg heb afgeworpen, om nu te kunnen zien,dat diep van binnen ik altijd zo ben geweest.
Mij vaak heb laten beïnvloeden en mee ben gegaan met een stroom die ik eigenlijk niet wilde.Vaak heb moeten huilen en er om kon lachen, dat in het scheef getrokken geheel, nu pas begrijp,dat in de vele dingen die ik heb gedaan, ben gaan reageren zoals een ander dat wilde en er niet bij stil stond dat ik zelf ook een mening had.
In het doortastende  vanuit de laag die ik vertel, eigenlijk geen lagen zijn,maar het stapelen in wat er werd gezegd en als een kopie ben gaan reageren.Mij uiteindelijk steeds slechter ging voelen en niet begreep hoe ik heb moeten leren om bij mijzelf te zijn.Mij terug trok en niet meer kon voelen hoe belangrijk het blijft, dat in het reageren naar de ander vaak het projecteren blijkt, in wat ik zelf niet wilde voelen.
Al deze fases heb door lopen, mijn blinde vlekken heb weggehaald,in opstand ben gekomen,met dingen heb geworsteld,mij schuldig heb gevoeld. Totdat ik zag in mijn delen, wat ik laat zien, mijn eigen liefde lag verborgen in elk uitleggen naar mijzelf.In de zelfstandigheid dat in de nieuwe kant waar ik ben gaan staan, veel meer past in het overkomen.Veel meer kan laten zien dat in ieder wolkje die passeert,voorbij kan drijven en mij leert dat in elk ontdekken, mij heeft gebracht naar mijn stilte.Die ik als kind al leerde om daar goed mee om te gaan,om dat vast te houden en mee te dragen,dat wat ik had, in feite nooit is verdwenen en onder had gebracht in mijn onbewuste.In het zuinig zijn met elk wonder en ben blijven geloven dat wat ik vertel, het helen heeft ingezet van zoveel weten.Alle ervaringen inmiddels zijn verdwenen,niet meer open kan staan om mij te  beïnvloeden door welk een situatie dan ook.De nieuwe kant is gaan spreken,die mij gerust kan stellen,die de wind kan vangen en de zon kan dragen en alle regen welkom zal heten.Alle tijd die ik heb genomen, dat in het zwijgen wat ik deed, nu open is gebroken in de kant waar ik nu sta.Waar het wervelen het teken kan geven om de stilte die ik heb,  te blijven koesteren.In het  laten zien dat wat ik vertel misschien dat in elk beleven wat ik heb laten zien, als een golf van herkenning naar mijzelf heeft gediend. Het uiterlijk vertoon de nieuwe kant heeft ingeluid en de neiging heb om in mijn stilte te gaan zitten,geen ervaren meer nodig heb,dan alleen te voelen hoe het is om in mijn nieuwe kan te staan...en te gaan zitten...in mijn stilte...
Anna.💚.