De verfijning mij tilt naar het zachte ritme,daar waar ik op blote voeten loop en mij niets kan herinneren.
Niets in mijn weg ook staat door de verschillen die ik maak geen oorzaak er toe kan leiden. Zoals ik mij nu voel en uit kan dragen dat in iedere steen die is verlegd, nog niet zegt dat er dan een berg is verschoven.
Het ontdooien alleen laat zien hoe het bevroren water heeft gediend. Alle tijd heb genomen en heb genoten,alsof iedere zin mij brengt naar een einde,zodat ik altijd weer opnieuw zou kunnen beginnen.
Totdat de hemel de aarde splijt en ik niets meer heb te vertellen,dan alleen te kunnen kijken naar mijn stilte die dan komt, waar mijn wachten is begonnen.
Het waarnemen in staat kan zijn om mijn verfijning te kunnen ontvangen.Te kunnen ervaren dat wat mij drijft alleen nog heeft te maken met mijn bevinden in al mijn delen.
Het wachten tussen ieder zin geeft een ander zicht in al mijn weten.
Het zijn zoals het is,geen ego hoeft te hebben,geen lange tenen ik kan zien,dan mij alleen maar goed te voelen waarin de haast is verdwenen,waar ik nu kan zien wat stilte tussen mijn zinnen kunnen betekenen.
De echte aandachtspunten veel zachter en rustiger zijn geworden en tussen ieder zin mijn aandacht naar een stilte neigt.Voor mij uit kan staren en naar de bomen kan kijken naar het kleurrijk blad.Dat wanneer het heeft geregend een schoonheid ontvouwd en ik ook zie hoe stil alles buiten is geworden.
De stiltes tussen mijn zinnen mijn nieuwe ondervinding blijft. Meer stil kan gaan staan wat ik nu werkelijk wil vertellen.
Dat als ik over mijn stilte spreek niets afdoet aan het feit dat na verloop van tijd een heel ander ervaren naar voren komt.
Mijzelf heb meegenomen in de serene stilte, waarin ik zie hoe belangrijk het is geweest dat in elke ontmoeting die ik had ook een beetje stierf van het oude.
Daar mijn stilte is ontstaan wat ikzelf heb laten ontvouwen.Elke andere ontmoeting mijn stilte is geworden en ik mij laat zakken in het serene gebeuren.Niets anders hoeft te doen dan mij te bewegen vanuit deze sereniteit.
Anna.💚.🧘♂️.
april 24, 2025
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
in Vredesnaam.
De verfrissing ontlaad zich in een vermogen om daadwerkelijk in eenvoud te openen.In het verwezenlijke beschikbaar blijkt te zijn, dat in he...
-
Het nieuws wat het kan geven,waarin ik proef, hoe de simpelheid van schrijven, voldoet om te blijven ervaren, dat elke lijn die ik kan ontvo...
-
Het is geen keuze die ik maak,maar een natuurlijk ontvouwen die erover waakt, dat als de tijd is gekomen om te overwegen zoals ik schrijf ,...
-
De belangrijkheid in al mijn duiden,in al wat er nog kan zijn,in al wat ik laat gebeuren hoe belangrijk het blijft,dat het veronderstelde di...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten