Levendigheid.

Het wuiven naar een gedachte,het zien dat het anders is,in het overkomen van mijn rust, geleidelijk aan moet wennen, even mijn ervaren in een ander daglicht zet.Waar de stilte mij laat zien dat in het verborgenen iets liefs is te ervaren,in het omarmen zoals ik dat weet te doen.Te vinden in de schoonheid van vele dingen,mij niet weerhoudt om dat wat ik kan creëren nu begrijp dat het soms voor een ander niet is te volgen.Mijn bereidheid om te zien,dat wat er kan ontstaan alleen verteld hoe mijn bewogen schrijven duidelijk kan zijn in het moment dat ik ben aan het schrijven.Mijn taal alleen kan ontstaan wanneer ik er de aandacht ernaar toe kan brengen.Niets voorlees uit een boekje,maar door de kennis die ik heb,door al mijn ervaren,mijn moed die ik heb en alleen verteld hoe ik mij voel in dit moment.
Zoals deze dag zich weet te openen,met de zon in mijn rug,de wind is gaan liggen,de ontspanning voel en kan laten leiden wat de taal van mij wilt.
Het is de verklaring die ik geef in mijn duiden. Langzaam ook zie hoe het zaadje wat ik heb gelegd nu bij mijzelf is uitgekomen.Ik zie een ranke zachte mooie groene kleur, met het hart in het midden.Een stevig fundament in een overdadige energie  die naar buiten weet te komen en stilletjes aan veel ruimte durf te nemen. Dat wat ik ken, als een stam neer kan zetten,als één te zijn zoals het voelt in het gericht te blijven,het weet te ontvouwen en niets anders zie, dan mijn eigen taal in levendigheid  neer te zetten.
Anna.💚.