Zij aan zij.

Zij van alles heeft ontdekt wat zij nodig had om te blijven ervaren. Dat een bondgenoot ver is te zoeken,waarin zij zich had vergist en zichzelf veel te vaak de schuld ging geven  dat het anders moest.Dat zij altijd anders heeft gekeken naar wat wenselijk kon zijn.Zij vaak verdrietig kon voelen,maar steeds vrolijker werd in het beschrijven en daar elk besluit in lag,om niet te kijken wat zij wilde bereiken,geen doel voor ogen had,maar om in dit moment te willen staan.Zij terug moest komen in al het wikken en wegen,de aanstoot nam, dat in haar bijzonderheid van schrijven het gemak kon zien.,dat in het delen wat zij heeft gedaan,tevreden terug zou kunnen kijken.Een vriendschap sloot met haar eigen dingen,wandelingen maakte kilometers lang,waarin haar onuitputtelijkheid zich wist te ontvouwen,waar niets te kiezen valt,omdat zij ging staan in haar eigen ervaren,waar de natuur in mee werd genomen,waar de vlinders haar hebben kunnen laten zien, wat schoonheid kan betekenen,wat liefde naar haar zelf is gaan betekenen en is gaan delen op een blog.
Zij vroeg zich af na een aantal jaar en haar eigen schrijven had gelezen,welk punt zij heeft bereikt,welk welkom het heeft gegeven en zij als in een wonder de bereidheid ook heeft gezien,dat zij de enigste zal blijven, dan alleen te worden gezien als een mooi individu.Als een tekening heeft laten zien dat de verdeeldheid in haar vermogen,eindelijk kan worden omgebogen naar haar eigen staat van zijn.Zij is verder gaan lopen,ook al miste zij de aandacht van een ander,ook al liep zij wel eens vast in het verloochenen, wat niet past om daar nog over te schrijven.Zij is haar eigen bloemen tuin geworden,wat enkel past als de bloei die steeds kan komen haar zelf nog steeds verrast.Zelfs met een vlinder mee kan vliegen en soms haar vleugels ook gebruikt,dat als zij had geweten met de intelligentie die zij heeft, op een aparte manier heeft gebruikt.Zij al veel eerder had kunnen begrijpen,daar waar zij steeds op stuitte,niets met haar had te maken.Maar door invloed van buitenaf ,zij soms afweek van haar eigenschappen,als zij dit terug kan lezen voldoende is geweest om alle ruimte te scheppen die er is geweest. Om te blijven geloven dat wat zij deeld, nodig is geweest om te komen waar zij nu is.Welke omarming het ook is geweest,zij  nu kan ervaren als een feest van een mooie herinnering, dat in al het delen wat is geweest een einde is gekomen en zij het veld waarin zij dacht te staan nu werkelijk gaat verlaten.Het verlangen om gezien te willen worden voor haar nu zo anders voelt,nu zij geheel zelfstandig als een wijze vrouw,waarin zij nu kan zien, dat in het terugvorderen van haar beschrijven de  werkelijkheid kan zijn. Als ik schrijf over een lieve vrouw en uit kan monden, dat zij mij de gerustelling kan geven als ik naast haar kan staan en luisteren. Haar kan geven waar het werkelijk om gaat.Zij soms veel te bescheiden is geweest, zich alleen op kan stellen, vanuit haar gerijpte hart.Waarin het beleven zij nu weet ,dat al het geschrevenen naar haar zelf is geweest.De lieve Anna daar is ontstaan en zij nu de bereidheid heeft gevonden, dat in alles wat zij verteld, in spiegelschrift terug kan geven als zij voor mij staat.
Anna.👭.