Openstelling.

💚De bezinning die het geeft,waar ik nu ben gekomen.Waar iedere bloem die open springt ik zo blijf bewonderen.Waar de dagen weer langer worden en  door het lichter worden, steeds vroeger op ga staan,in het kunnen genieten en mijn ramen nog verder open sla, waarin de geur die binnenkomt mij opgewekt doet voelen,mij uitrek met mijn lijf en een welvaart kan voelen als ik naar mijzelf schrijf.De lente heel voorzichtig kan ervaren,en kan voelen wat ik  heb gemist.De zon te begroeten en naar buiten kan kijken alsof het mijn eerste kennismaking is, met mijn openheid van delen.Met elke gelegenheid die ik nu kan zien, voor mij ligt en ik het zo kan pakken,zo kan omschrijven, dat wat ik heb geëerd de juiste plek nu heeft gekregen.De handeling die ik voel, zo is doordrongen van elk feit,dat in het schrijven naar mijzelf, alles heeft bevrijd wat ik mee kon dragen,overbodig bleek te zijn.Te groot voor een servet,te klein voor een laken,te slim wat het kon zijn om mijzelf weer uit te dagen, dat wat ik vertel mij heeft gedragen,mij heeft laten zien, dat elke ruimte die ik creëerde er gewoon kon zijn.De gevoeligheid die ik kan hebben, precies even veel is gaan lijken op wie ik ben. Dat wat ik deel nu veel zichtbaarder is geworden.Veel meer in het nu, in de rust die ik zelf creëerde en als een rugzakje kan laten zien en uit kan delen aan een ieder, die daar ook een behoefte aan heeft.
Het geluk wat ik blijf proeven veel heeft te maken in het open stellen naar mijzelf,in het blijven schrijven en spreken, in de taal die ik heb ontdekt waarin ik mijzelf in blijft herkennen, dat in ieder gesprek wat ik schrijvend deel, alles heeft te maken hoe mijn wereld waarin ik sta zich alleen kan verbinden met mijzelf.Dat ook uigesproken wil hebben nu ik weet, het ineens kan gebeuren in het inzicht wat het geeft en kan ondervinden terwijl ik schrijf of spreek. De lucht altijd  kan klaren.Geen enkele scheiding geeft om mij alleen te voelen, omdat ik weet dat  de aandacht die ik geef zo belangrijk blijft in al mijn delen naar mijzelf.Op het moment dat ik het post,heb ik het tot mij genomen,heb ik het zelfs meerdermalen gelezen om te ervaren wat ik heb geschreven,geluisterd naar mijn klank,gevoeld wat er op dat moment de aandacht vraagt. Door de rust die is verkregen, dan pas een besluit kan nemen om het te gaan delen op mijn blog.Om te laten zien dat wat ik kan, ook voor een ieder weg is gelegd en misschien daarom wel blijf posten. In het belangrijk blijven maken dat het gaat om jezelf, dat het gaat om het ondervinden, dat in het schrijven of spreken  wil laten zien dat deze mogelijkheid er ook voor ieder ander is.En uiteindelijk kan voelen dat mijn waarheid niet de jouwe hoeft te zijn,maar dat de handeling die ik zet, voor iedereen is te doen en het daarom heel belangrijk blijft, om  dat te blijven posten op mijn blog.
Anna.💚.