Nieuwsgierigheid.

Terzijnertijd bij elke deur die ik heb geopend,mijn verbazing bleef, terwille van een ondervinden.Bij elke seconde om kan toveren hoe het kan voelen  als ik slaap, ook echt verdwijn.Zodra ik wakker ben geworden en de vogels zachtjes hoor kwetteren,de kikkers met hun gekwaak, de eentonigheid laten horen en ieder voorjaar vlak onder mijn raam zich kunnen gaan nestelen en soms mijn oordoppen in moet doen,om in mijn stilte te willen liggen,om mij over te kunnen geven in de rust die ik ervaar. Vanuit het creëren dat in het ontstaan mij meerdermalen heeft laten zien,hoe mijn handelen naar een punt toegaat,naar het keren van mijn binnenste naar buiten richt, in het beleven van al mijn schrijven.Ondertussen ook wel zie, hoe de worsteling van andere eigenlijk een verloren tijd aangeeft.Uiteindelijk een eigen keuze is geweest om te blijven hangen in iets  wat bekend zal zijn,dat als er geen drama meer is,niet zou weten hoe de lichtheid van het leven zou mogen ontvangen,met het bijkomende effect,dat in het terug komen bij  mijzelf, niets kan vragen,dan alleen te voelen hoe het is om iets kleins te bewonderen.Hoe de eenvoud zich om kan buigen wat ik werkelijk nodig hebt.Het zijn geen grote dingen,geen overdadigheid,maar te durven leven in elk moment,waarin de schoonheid in het blijven verwonderen, het eerste begin ook blijkt. Dat in het dwalen van het zoeken naar mijzelf,eigenlijk heel eenvoudig is begonnen .Door het ervaren van mijn eigen stem,in de woorden die ik zeg, luid en duidelijk laat horen,hoe de galm die het heeft in eigen lijf kan resoneren,daardoor een stroom op gang kan komen. Waarin het vertellen naar mijzelf uit kan monde in het schrijvend spreken wat ik de hele tijd laat zien. Alle korsten die het had gekregen eraf kon trekken en er dan een nieuwe huid overblijft.In het begin wat brozer lijkt,zelf diegene ben geweest om het te kunnen beschermen,om uit te leggen aan mijzelf, dat het pad wat ik hebt gekozen alleen maar geeft, wat ik de hele tijd had willen ontvangen.Het ontvangen van mijzelf is blijkbaar het grootste cadeau die ik aan mijzelf heb kunnen geven. Niet verder ben dan de ander,dan alleen te willen delen wat het  kan doen,en door zou willen geven en dat ik het op deze manier laat weten in het omschrijven hoe het voelt,om te spreken en te schrijven, alleen naar mijzelf kan zijn en daar de bron kan vinden in al mijn ontvouwen , mijzelf het antwoord weet te geven, dat in de totaliteit van ontvangen, ikzelf daar de hand in heb.Zelf heb ondervonden hoe mijn realiteit steeds meer naar voren komt.Steeds meer laat voelen om geen angst te hebben voor een verandering,maar te weten  wie ik ben in dit moment.Terwijl ik schrijf alles kan ervaren,dat in het raken van mijn zijn,zoveel ligt verscholen en daar altijd nieuwsgierig naar blijft.
Anna.💚.