Klein vogeltje.

In het beminnen van het ritme, die het verstaat om door te kunnen dringen in de logica van iedere ervaring. Als het openvouwen van een ontdekken,dat mijn zuiverheid die ik creëer,zo kan pakken en mij voorbereid in het duidelijk kunnen wezen, dat wat er mag ontstaan, geen verdeeldheid kan brengen,met de mogelijkheden die er zijn,om stil te zitten en te kijken hoe de zon in het openen van deze dag, mij doet beminnen en dan een lach kan ontstaan.Die is te horen zoals het tikken van dat vogeltje op mijn raam.
En haar begroet met alleen te kijken, in mijn stilte deze begroeting meer ga begrijpen in het uiten wat zij doet.Ergens doorheen willen vliegen, ergens bij willen zijn,de enige mogelijkheid om te laten weten,dat in het tikken op mijn raam, kan laten zien hoe ik tegen vele dingen aan kan kijken,dat het tikken op een raam altijd doet ontwaken om te gaan beseffen dat het persoonlijk binnen willen laten,niet voor iedereen is weggelegd.
Mijn wereld waarin ik leef ,zo dankbaar ben, dat ik dit kan blijven delen en ik merk dat het net zoiets is, als het vogeltje in het tikken op mijn raam. Een metafoor is geworden hoe ik er zelf insta om zo te kunnen delen.Ik tik op mijn manier mijn dagen vol,en vlieg weer weg als iemand zou komen kijken,en net als dat vogeltje de vlucht ook neem en in afstand zou kunnen begrijpen, dat als ik zou tikken op een raam,misschien mensen in hun eigen wereld wakker kunnen worden.Om te kijken en te spelen als een kind,om de gulzigheid van ervaren zou willen voelen in elk moment,in het willen beminnen en  kunnen begrijpen dat in het schrijven wat er gebeurd,jezelf te omhelzen, om te kunnen zien  dat in het tikken, wat dat kleine vogeltje laat zien,mij wakker heeft geschud om hierover te schrijven.
Elke gelegenheid ook aanpak, in elk creëeren waar ik mijn eigen voorstander van ben.Geen invloed van buitenaf,behalve dat kleine vogeltje die iets kan vertellen.Dat in het ervaren wat het geeft,in het laten zien, hoe de natuur mij iets geeft om daar van te genieten.Er verder niets achter hoeft te zoeken,maar mij leert om blij te wezen met mijzelf, wat ik toe gereikt krijgt vanuit de natuur.Om blij te zijn met het tikken op mijn raam en weer uit kan kijken naar de volgende begroeting, waarin ik dat kleine vogeltje kan blijven zien, in een kunnen duiden, de eenvoud van beschrijven, wat er gebeurd als ik mij daaraan overgeef en de verrassing die het heeft, om stil te kunnen staan, wat mij kan ontroeren, in het openspringen van mijn eigen bestaan.
Anna.🐦.