De smaak van water,zo zacht als zijde,in het verschil die het maakt, om het gevoel te hebben dat in het nuttig willen voelen, ergens voor wilt gaan staan,zo onzichtbaar is gebleken,zo onuitstaanbaar de rimpels laten zien in een vijver, in de plons die is gemaakt,in grote cirkels breder zijn gaan vallen en uiteindelijk verdwijnen.Dan het stille gladde water als een weerspiegeling is gaan lijken,waarin de weerkaatsing die het zou kunnen hebben op een grote reflextie is gestuit.Dan de vlucht van ontvouwen in een dagelijkse routine blijft verschijnen.Vooropgesteld dat het bevrijdde wat ik dacht te voelen, niets heeft te maken hoe ik blijf kijken, hoe vaak ik door het oog van de naald ben gekropen.en kan proeven in de smaak van water,dat in al mijn beleven, mij kan verbazen en gezegend kan voelen dat ik dat nog kan.Dat ik nog steeds de ruimte blijf voelen om het doorgeven van mijn verhaal ,de vele kanten die ik heb kan laten zien terwijl ik schrijf.Maar ook ga beseffen dat als ik er niet meer zou zijn, dit mijn terug geven is geweest aan de maatschappij.Het zit in mijn genen,wat zich heeft ontpopt als een fenomeen van delen,vanuit een vervreemding die klaarblijkelijk nu is gestopt. Dat in al mijn delen de smaak van water heeft gekregen, en mij de opluchting geeft, dat elke verlenging, in elke beloning terug kan geven, in wat het loont om te blijven delen in wat er zomaar komt.. Als ik achteraf kan kijken naar het wiebelende water.Naar elke stroom die dan komt,en ik met open armen een ieder zou kunnen ontvangen die daar behoefte aan heeft.De waarde die het heeft gekregen, alleen kan gelden voor wat het laat zien, dat er in mijn vertellen in wat ik lees,de smaak van water kan krijgen met een terug kerend effect, dat in elk verblijven de smaak van water zou kunnen hebben en mee zou kunnen drijven in elke flow die dan komt.In elk ontdekken de smaak van water blijft proeven en blijf zien,waarin het geluk die het kan hebben, zoals ik in al mijn schrijven heb laten zien.Heb laten weten dat zelfs de smaak van water, de titel van vandaag zou kunnen zijn, in het omvatten hoe belangrijk het blijft, dat in alles wat ik blijft proeven, de smaak van water kan zijn.
Anna.💦.
maart 05, 2025
De smaak van water.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Luisterend schrijven.
Het zand wat opstuift en in een kringetje laat zien dat een oplosbaarheid onzichtbaar kan worden.Buiten alle logica een zeldzaamheid weer ka...
-
Het nieuws wat het kan geven,waarin ik proef, hoe de simpelheid van schrijven, voldoet om te blijven ervaren, dat elke lijn die ik kan ontvo...
-
Het is geen keuze die ik maak,maar een natuurlijk ontvouwen die erover waakt, dat als de tijd is gekomen om te overwegen zoals ik schrijf ,...
-
De belangrijkheid in al mijn duiden,in al wat er nog kan zijn,in al wat ik laat gebeuren hoe belangrijk het blijft,dat het veronderstelde di...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten