De overschatting die men kan maken in de hoogmoed die het kan hebben, dan de val die kan gebeuren, soms veel dieper raakt,en het een soort masker is geworden, wanneer ik kijk met mijn kinderogen. Al die tijd ook heb gelooft dat in het luisteren terwijl ik spreek, nu in een andere modem terrecht ben gekomen. Alles anders kan ervaren als ooit daarvoor.Als ik zie wat het met mij heeft gedaan om te blijven luisteren naar een masker wat ik toen niet zag.Mij betichten dat ik niet eerlijk zou zijn, in het wegduwen van dat moment, wat ik in dat contact toen pas zag, wat echte macht met die ander heeft gedaan.De overschatting die ik nu zie,in de hoogmoed om iedereen weg te drukken,om te denken dat men iets heeft ontdekt en dat het vleugels kreeg in het spreken,maar ondertussen zichzelf amper kon zien.Iedereen moest gaan spreken,niemand goed genoeg zou kunnen zijn als er niet werd geluisterd wat het eigenljk had moeten zijn.Het kan mij raken om heel even weer te zien dat er in feite weinig is veranderd in de jaren dat ik heb leren luisteren wat er werd gezegd.
Ik schrijf hierover omdat de belangrijkheid die ik kan voelen toch steeds weer naar voren schuift,omdat de onuitgesproken dingen zijn blijven liggen,waarin de ander zo in zijn overschatting zit en daar niets mee is te beginnen,dan alleen te voelen wat er toen gebeurde en ik daar altijd overstuur van kon zijn.Maar nu ik afstand heb genomen en soms nog wel eens kijk wat het mij zou kunnen brengen in het neerleggen wat eerlijkheid zou kunnen betekenen, als de ander zelf zo oneerlijk is gebleven..Maar waarschijnlijk door een drive, verstard kan worden, voor wat het kan betekenen in de menselijkheid van spreken, alleen jezelf nog kan horen.Heel veel bij andere neer kan leggen en weg te duwen in wat je was gewend.Maar sinds dat ik ben blijven schrijven het mij iets anders brengt,en godzijdank ook heb kunnen voelen, vanaf het moment dat ik kon zien hoe het behagen wat ik dacht te doen, eigenlijk nu pas zie hoe jij dat doet naar andere.In het plezier wat ik nu heb daar zal niets aan zal veranderen,maar eens te schrijven hoe het voelt om zo weggeduwd te worden en dat alleen maar kan blijven zien, als er niet over gesproken wordt.Hoogmoed komt voor de val,waarin het masker ineens af zou kunnen vallen,dan pas kan zien wat overschatting met iemand kan doen.En zo blij ben wat in al mijn delen heb kunnen laten zien,dat de volharding die ik heb, niets met het een of ander heeft te maken,maar gewoon door wie ik ben. Mij door niemand meer weg laat vegen en niemand mij nog kan vertellen wat ik zou moeten doen,maar alleen wil vertellen wat het soms doet,om niet hoogmoedig te willen zijn,waarin de overschatting je vast kunt zetten om te denken dat het recht in die verworvenheid, ook zou kunnen isoleren van de wereld om je heen.
Anna.💚.
februari 20, 2025
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Tussen mijn zinnen .
Nu de mist om mijn hoofd is verdwenen en mijn stilte draag in mijn zinnen. Nu mijn duidelijkheid is verschenen en het alleen maar prettig ...
-
Het nieuws wat het kan geven,waarin ik proef, hoe de simpelheid van schrijven, voldoet om te blijven ervaren, dat elke lijn die ik kan ontvo...
-
De belangrijkheid in al mijn duiden,in al wat er nog kan zijn,in al wat ik laat gebeuren hoe belangrijk het blijft,dat het veronderstelde di...
-
Het is geen keuze die ik maak,maar een natuurlijk ontvouwen die erover waakt, dat als de tijd is gekomen om te overwegen zoals ik schrijf ,...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten