Schoonheid.

Wat schoonheid zou kunnen zijn is in vele vormen uit te leggen,is een natuurlijkheid van eigen zijn en geen beperking zou kunnen hebben.Geen flarden van een moment,maar in de regelmatigheid van schrijven, het door kan dringen dat een werkelijkheid die ik kan voelen als een schoonheid kan ervaren.Waarin de rust die ik nu heb, iets neerlegt in al mijn handelingen.In schoonheid weet te veranderen,in  puurheid kan begrijpen dat er niets begrepen hoeft te worden, dan alleen te ervaren wat schoonheid zou kunnen betekenen.In het kijken naar de natuur en ik daar een mooi onderdeel van ben geworden.Mij weet te vereenzelvigen met elk geluid die ik hoor, met een vogel mee kan zingen,met ieder ontwaken weer open sta, dat elk natuurlijk zijn, is kan gaan lijken op de schoonheid die ik voel.Met alles is te vergelijken in het gevoel wat het geeft. Uiteindelijk de ruimte heb gevonden om de lellie in mij te gaan omarmen, om te  gaan ontwaken en verder zal drijven dan voorheen. Vanuit de mooie stilte mijzelf hoor praten ,mijzelf heb geheeld, waarin alle hiaten die ik heb gehad nu werkelijk zijn verdwenen.Er veel om geef, om mij te richten naar dit moment.Geen enkele verwijzing nog kan voelen,dan de volheid en repect,waarin mijn toonbaar schrijven  nu in een andere zetting zet.Daar ligt mijn schoonheid te wachten,met iedere poging die ik heb gedaan,met eigen schoonheid heeft te maken, in de tranen die ik heb gelaten, nu zoveel schoonheid kan zien,mij bevrijd kan voelen en niets meer nodig heb, dan alleen mijn schoonheid te blijven voelen in ieder moment dat ik schrijf.
Anna.💚.