Wanneer ik mijn handen open vouw,
in een ontvangen, de lijn te kunnen voelen,
de kleur te kunnen geven,
de adem
die het krijgt, geen herinnering meer kan hebben,
dan alleen
te bemerken,
hoe het mij kan raken,
in alles wat ik vertel.
Waarin de schoonheid
die ik kan voelen,
dwars door mijn tijd
heen heeft geleeft.
Altijd zal blijven voelen,
dat het moment
waarin ik deel,
mij altijd terug kan brengen
naar de zuurstof
die het geeft.
Anna.💗.
december 23, 2024
Zuurstof.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Intelligentie.
Elk verloochenen zich zou kunnen spreiden, waarin een zwijgen zou worden opgelegd, waar de macht van spreken wordt gesust, waar het dragen v...
-
Het nieuws wat het kan geven,waarin ik proef, hoe de simpelheid van schrijven, voldoet om te blijven ervaren, dat elke lijn die ik kan ontvo...
-
Het is geen keuze die ik maak,maar een natuurlijk ontvouwen die erover waakt, dat als de tijd is gekomen om te overwegen zoals ik schrijf ,...
-
Als het door zou kunnen dringen dat de taal die ik laat zien,zo wonderlijk zich laat ontvouwen.Zoals een kelk van elke bloem langzaam open k...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten