Wanneer ik mijn handen open vouw,
in een ontvangen, de lijn te kunnen voelen,
de kleur te kunnen geven,
de adem
die het krijgt, geen herinnering meer kan hebben,
dan alleen
te bemerken,
hoe het mij kan raken,
in alles wat ik vertel.
Waarin de schoonheid
die ik kan voelen,
dwars door mijn tijd
heen heeft geleeft.
Altijd zal blijven voelen,
dat het moment
waarin ik deel,
mij altijd terug kan brengen
naar de zuurstof
die het geeft.
Anna.💗.
december 23, 2024
Zuurstof.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Stil van binnen.
Zo stil van binnen,zo bewust mijn ervaren is neergezet,en moet bekennen dat wat ik vanochtend had geschreven eindelijk naar buiten is gekome...
-
Het nieuws wat het kan geven,waarin ik proef, hoe de simpelheid van schrijven, voldoet om te blijven ervaren, dat elke lijn die ik kan ontvo...
-
Het is geen keuze die ik maak,maar een natuurlijk ontvouwen die erover waakt, dat als de tijd is gekomen om te overwegen zoals ik schrijf ,...
-
Zo verhelderend in wat er staat ,zo vast als houten balken, die onverlaat zich kruisen boven mijn hoofd, waarin ik heb leren buigen voor de...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten