In het vervellen van de lagen,in het onderhouden van mijn zachte aard,waar de draad in het verlengen nu achter mij ligt,waar de stenen zijn verschoven ,waar ieder beweging die ik maak, nu kan komen vanuit mijn zachte kennis die ik heb en jaren had verstopt. Als lastig ging ervaren,maar sinds dat ik ben gaan schrijven, aan het pellen ben geweest ,van de lagen die ik had, vanuit de angst om mijzelf te durven zijn. In het ervaren steeds mijn zachte kant mij erop wees, dat wanneer de kern waar ik uit schrijf, mij heeft laten beseffen,dat de wens om gelukkig met mijzelf te mogen zijn, niet afhangt wat is geweest,maar in dit moment te kunnen leven.De sterren aan de hemel mij wegwijs hebben gemaakt,mij hebben laten zien, dat in de tand des tijd het verschil heeft kunnen maken, dat in het pellen van wat ik dacht te zijn, een heel ander mens naar voren is gekomen,zo zuiver en gelijk,zo in balans kan zetten,zo uitgesproken in iedere tekst die ik heb neergezet,mij ook weemoedig kon maken,kon ervaren dat in elk besluit die ik neem, ook niet meer op terug hoeft te komen.Mij nergens schuldig over kan voelen, vanuit het aanpassen wat ik heb gedaan.Vanuit het niet durven zien, hoe zacht en liefdevol ik kan zijn
Wat een geweld ik mijzelf heb aangedaan in het niet durven voelen hoe zacht en integer ik ben.Waar uiteindelijk mijn kracht is terug gevonden.Waar de tijd die ik heb genomen zich heeft ontwikkeld in een rust,in het vermogen om mijzelf te blijven ontmoetten,te kunnen ervaren dat mijn zachtheid die ik heb, nu mijn inborst is geworden, terwijl het er al veel langer was.Nu pas kan gaan begrijpen waarom ik nergens in pas,waarom de liefde die ik heb ,in wijsheid om kan zetten,kan spreken met een zachte toon,en mij niet anders hoeft te voelen,omdat ik mij niet vergelijk met de ander.Had nooit gedacht om zover te kunnen komen, als ik dit schrijf naar mijzelf,waarin ik kan voelen hoe belangrijk het blijft in het delen zoals ik schrijf,zoals ik kan blijven vertellen, dat het uiteindelijke pellen, de vrucht ook heeft gegeven om te schrijven zoals het komt.Waar mijn zachte aard altijd een welkom zal heten, vanuit mijn kern waar ik uit schrijf en weet te benoemen, hoe ik het ervaar in het delen op mijn blog.
Anna.💗.
december 27, 2024
Zachte aard.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
de Sjamaan en ik.
Wanneer ik luister wat er wordt verteld,wanneer de mate van ontvangen, mij wel degelijk laat voelen, dat de invloed die het krijgt niet af k...
-
Het is geen keuze die ik maak,maar een natuurlijk ontvouwen die erover waakt, dat als de tijd is gekomen om te overwegen zoals ik schrijf ,...
-
De belangrijkheid in al mijn duiden,in al wat er nog kan zijn,in al wat ik laat gebeuren hoe belangrijk het blijft,dat het veronderstelde di...
-
Mijn andere blog is ook te lezen(Natuurlijkheid),vanuit een switch die ik heb willen maken ,maar er achter kom om niets meer belangrijker t...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten