In het vergroten van mijn teksten, wat er mag zijn, in het oerwoud van vershillen en het overlaat aan vreemde die het lezen en ik nooit kan zien, dat in elke verwijzing die ik heb,altijd terug kan komen naar mijn eigen plek.Die voller is geworden,meer naar iets anders neigt,dan wat er voor kan zorgen dat in de bevrijding die het geeft,zo verfijnd de weergaven die het kan hebben,als in een plotselinge omhelzing, alles voort blijft vloeien, vanuit het kunnen zien en horen,hoe mijn stem steeds zachter klinkt,hoe mijn taal zich terug verdiend en kan zorgen voor mijn nieuwe eigen weg. Er achter ben gekomen dat mijn taal die ik heb, niets anders is dan een beeld die ik heb neergezet en daar mijn focus naar toe is gegaan.In het leren luisteren naar mijzelf,in het schrijven zolang ik kan, plots ineens kan benoemen dat dit mijn aandacht krijgt.Mijn aandacht als een binnenkomen bij mijzelf, geen enkel laveren is ontstaan , dan alleen de schellen van mijn ogen heeft gehaald en een geschenk is uit de hemel.Ik voel het aan mijn stijl, die iets wil veranderen,die alleen maar logisch wijst en iets voor andere zou kunnen betekenen.Dan alleen te zien wat de ruimte die het geeft, wordt omgeven door mijn eigen energie.Het wandelen in mijn eigen tuin,waar ik mijn sporen zet van een leven.Waar ik alleen het aan mijzelf vertel en kan geven in het wonder wat ik voel.Mijn eigen naam kan dragen en blijf ondertekenen met de naam Anna. Waarin heb besloten om dat te doen.De vergroting die het nu kan hebben,vraagt in het geduld,wanneer ik soms zou kunnen verkleinen,en mij onderwep aan wat er kan komen, om te merken dat in mijn recht van spreken, de zachte hand van creëren,💗 veel meer laat doen ,als ik zou moeten letten op wat ik schrijf,op wat ik kan vertellen terwijl ik schrijf. Een zekere opwinding blijf voelen,alles heb toe gelaten, in het toe-eigenen van wat ik bezit.Op mijn manier het zo wonderlijk kan beleven ,dat in elk moment een creativiteit ontstaat, mij overdonderd en uiteindelijk aan iedereen wil laten zien.Dat in het vergroten van mijn woorden, in feite iets heel kleins is te zien.🙇.
Anna.
december 19, 2024
Vergroten.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Afgerond geheel.
Een afgerond geheel te durven voelen,waarin het afscheid die het heeft, niet het gericht zijn naar de ander,maar voor mijzelf een mooi beslu...
-
Het is geen keuze die ik maak,maar een natuurlijk ontvouwen die erover waakt, dat als de tijd is gekomen om te overwegen zoals ik schrijf ,...
-
De belangrijkheid in al mijn duiden,in al wat er nog kan zijn,in al wat ik laat gebeuren hoe belangrijk het blijft,dat het veronderstelde di...
-
Mijn andere blog is ook te lezen(Natuurlijkheid),vanuit een switch die ik heb willen maken ,maar er achter kom om niets meer belangrijker t...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten