Verfijnd gebeuren.

De tijd die ik heb genomen  en laat glijden uit mijn hand,en zie dat wat ik laat stromen  een shock kan geven en laat vallen op de grond.Het tegenovergestelde zou kunnen gebeuren,mijn rust als een deken even naast mij neer zou kunnen leggen, om te voelen hoe het kan zijn om in mijn zwijgen te gaan zitten en dan kijk naar de lampjes in mijn boompje.Er eigenlijk helemaal niet van hou,maar door een kleine opruiming ik een boompje vond van een jaar geleden en ineens ook voelde om het neer te zetten in mijn huis.Zelfs de lichtjes terug kon vinden en ik in de lichtjes kijk.Dan komt mijn stilte in wat het is en voel hoe het kan zijn,dat wat voor mij niets betekende,nietszeggende taferelen altijd heb gezien,en nooit heb kunnen voelen dat er in deze tijd zo overdreven wordt gegeten,zo vanuit het niets ineens bijelkaar gaan zitten in de hoop dat het gezellig wordt.Deze tijd is zo vreemd geworden en kan voelen hoe het is,om met deze dagen wat voor mijzelf gezelliger te maken.Alsof het lijkt dat ik meedoe met de ander, maar de sfeer die ik proef de intimiteit die het krijgt, mij meerdermalen naar voren duwt  in het kleine gebaar dat het kind in mij in feite deze aandacht vraagt.
Ik aai over haar bolletje en voel het zachte haar,zie aan haar oogjes die beginnen te glinsteren terwijl ik haar handje pak.Ik trek haar zachtjes naar mij toe en laat haar spreken heel zacht.Dan hoor ik lieve woordjes die mij omarmen als volwassen vrouw,die mij ontroeren en haar laat delen,ik stil kan luisteren en haar wat steviger beet kan pakken.En hoor haar zeggen dat zij zich veilig voelt en blij is met het kleine boompje en van de lichtjes houdt,van de sfeer die er nu is,van het gemak die is te voelen als ik het kind laat spreken en laat spelen in mijn schoot.Haar lieve stemmetje kan horen en het mij raakt,dat de aandacht die ik nu geef zo belangrijk is in het delen naar mijzelf.Het is een deeltje van mij,wat zo liefdevol en kwetsbaar tergelijker kan zijn in wat ik laat gebeuren in dit moment.Wat voor mij heel belangrijk blijft om dit te laten gebeuren.De omarming met het kind is zo'n breed geheel en mij daar altijd in kan verdiepen,dat als ik het toe kan laten een stap is gezet in mijn volwassen leven.De lieve schat in slaap kan sussen en haar neer leg in mijn hart,mijn tranen laat stromen door de ontmoeting die ik had,door het verfijnd gebeuren, die ik net met mijzelf had.