Diamant. 💎 .

Heel speels en soms wat ingetogen, reik ik uit hoe bewogen mijn taal kan zijn, in het verschil die ik kan maken, om mij los te weken van een deel die ik nodig dacht te hebben. Om iets bij te houden,geen angst meer heeft,maar het blijven onderhouden vanuit mijn stijl van delend schrijven,waar de waarde die ik zie voor mij uitendelijk het belangrijkste  zal blijven.Waarin mijn kracht van het nu , als een diamant in mijn handen ligt.Ik zie de glinstering van alle kanten, waar de ruwheid is geweest,waar het slijpen van de mooie steen uiteindelijk mij zoveel energie heeft gegeven en ik alleen dat heb gedaan.Het bewegen in mijn taal,het bewonderen van mijn dagen,het kunnen vragen hoe het kan, dat ik zoveel los heb kunnen laten,zoveel inzicht die er was,niets meer persoonlijk kan nemen,maar te ondergaan mijn eigen creëren.De geslepen diamant te eren en als volmaakt, in mijn bezit kan houden.Mijn interesse heel anders is geworden,en de zware dekens van mij heb af heb geworpen,zodat geen enkele verstikking de kans ook heeft gekregen om alles teniet te willen doen.Zoals de ochtend heel langzaam laat horen en zien, de wijze van schrijven en kunnen beleven, dat de warmte die ik voel, in mijn gevoelens om kan zetten.Geen andere energie het kan hebben,dan alleen van mijzelf,waarin de flow van mijn bewegen mij meer verteld om te denken dat ik de enigste ben.Dat alle angst die ik heb gehad ook iets heeft bewezen in het durven staan, om niet meer terug te willen keren, waarvan ik dacht dat het nodig had,om mij te steunen.Maar nu ik wat verder ben gekomen en veel in afstand heb gezien, dat de angst die ik had, zo terrecht is gebleken,zo onwaarschijnlijk duidelijk heeft laten weten, dat ik niet alles hoeft te ervaren,niet alles hoeft te doorstaan om mij te meten met de ander,maar echt mijn eigen weg nu weet te gaan.Ik heb gezocht naar mensen die op dezelfde lijn wilde zijn,maar nu zo achteraf  ben ik gaan beseffen om te blijven in eigen veld.Waar in het vertellen, in de ontmoeting met mijzelf,eigenlijk alleen maar overblijft om dat te blijven creëren. Met de diamant in mijn hand,in iedere glinstering die ik zie, wordt herinnerd aan het feit dat in de loop van tijd mijn eigen wijsheid heb ontdekt en mijn gevoeligheid daar een grote rol in heeft gespeeld.En nu ik weet dat ik dat zelf kan beteugelen.Kan laten zien dat in mijn schrijvend beleven iets anders is, dan wat ik  had ervaren bij de ander.Mijn angst mij zo heeft geholpen  om te zijn waar ik nu ben.In het vertrouwen die ik heb,aan mijzelf kan delen, met een diamant in mijn hand,met de lach die ik zie ,met mijn ogen die stralen omdat de vlucht die ik heb genomen zo terrecht is geweest. Zo bijzonder om te ervaren, los van het feit, dat in mijn aanwezigheid niets kan bepalen voor een ander, maar altijd de dankbaarheid kan voelen, als ik mij richt naar mijzelf,geen egoisme voel,geen ontkomen aan dat ik dit nodig heb om mijzelf te blijven verstaan.Mijn lieve schat te omarmen en mij gelukkig prijs in de omstandigheid die ik heb. Zelfs mijn angst mij heeft geholpen om iets niet meer te willen, wat niet meer past,mijn eigen koers te volgen en daar mijn diamant in leg, wat een glinstering zal blijven houden, zolang ik naar mijzelf schrijf.💎 .