Back-up.

💦Durven vragen vanuit een stilte die als een mooi moment, iets blijft zeggen over een energie die laat zien, dat als ik mijn ogen sluit en niets kan zien, dan alleen de binnenkant van mijn huid  kan ervaren.Ik voel de zucht die mijn adem heeft,waar een klein wolkje die het geeft, kan verdampen in de open lucht en mee kan wuiven naar elke wolk,die heel voorzichtig de ruimte neemt om zich aan te passen in iedere vorm.Dan weer uitgerekt verdween en mijn adem mee beweegt in de plooi die het kan krijgen.De plooi wat rechter trekt, zoals het vouwen van een laken,zoals mijn nek wat stijver is geworden van de verkeerde houding die ik heb.Mijn rug recht kan trekken, rechtop kan zitten met mijn borst vooruit,mijn adem meer gebruik om mijn stilte te begroeten.
Wanneer ik echt de stilte voel en naar binnen zou kunnen keren,mij mateloos de vervullng geeft om te kunnen zweven van boom naar boom en op wat takken wil gaan zitten.Mijn vleugels die ik dan heb, kan blijven poetsen,totdat het weer netjes ligt, zodat ik weer kan vliegen in de stilte van mijn taal,in de stilte een gebied aanraakt die als vernieuwend wordt bekeken.Ik hoor mijn adem zacht op en neer mijn lijf verlaten en terug kan nemen zoals het komt,geen moeite nog heb om toch iets te vragen.Al was het maar alleen, om weer eens te voelen dat het kan,dat ik altijd aan een ander iets kan vragen.Ik ben dat niet gewend,maar door mijn eigen beleven het nu anders ervaar en soms een back-up nodig heb in sommige handelingen.
Het versnellen wat het heeft om gewoon een contact te maken,waar ik mijzelf op de eerste plaats heb gezet, in het spreken en schrijven,en ook voel welke handeling ik ook heb, altijd heeft te maken wie ik denk te zijn.Terwijl in iedere handeling die ik maak, zo vanuit mijn zachtheid kan beleven.Wil nog niet zeggen dat ik dat alleen maar ben,maar ook weet dat in mijn geschreven moment, mij altijd anders kon voelen. Inmiddels ook weet om mij als een zachte vrouw te voelen.Daar zit mijn kracht van delen.De back-up soms nodig heb, al was het alleen maar om te voelen, dat ik niet alles alleen hoef te doen,maar dat ik soms ook mag vragen.Ik vraag het nu steeds aan mijzelf en niet op alles antwoordt kan geven,dan trek ik mij terug in de stilte die ik heb, kan mij overgeven aan de energie, die ik dan als verwaarloosd blijft zien als daar niet over zou kunnen schrijven.
Mijn stemming die ik nu heb is eigenlijk een mooi besef dat ik nu ga proeven wat het kan doen als mijn gevoeligheid mij niet genoeg beschermd en dan wil schrijven.Maar ook weet dat wanneer ik voel dat ik een back-up soms nodig heb,waarin ik de strengheid naar mijzelf los kan laten.💦