In het voorzien van mijn eigen woorden,in het ontstaan van dit moment,het dragen van het water naar de zee toebrengt.Niets liever had geweten wat het kan doen,in het bekwame erven, als ik luister naar wat er gebeurd.Zoveel schoonheid kan zitten in wat het geeft en steeds opnieuw iets terug kan geven aan mijzelf.Iets kan zakken in mijn lijf,van rug naar billen en ook begrijp dat een machteloosheid die ik voel,zich weet te nestelen in mijn lijf.Niets anders het nog geeft dan het kan herstellen als ik het de aandacht geeft.De plek die het vraagt is omgeven in een metallic van schrijven,waarin mijn taal wat verder drijft en ook laat weten dat het bestand in wat het heeft, in een mooie kleur neer zou kunnen zetten.Die een doorgang heeft van zelfreflectie,van binnenkomen bij mijzelf en niet kon weten dat in het geven wat ik heb,hetzelfde zou kunnen zijn als ik mijn tooi op kan zetten, in de kleuren die het heeft en kan dragen in wat het geeft,uiteindelijk kan zeggen, hoe verfijnd mijn binnen komen naar mijzelf zo oprecht is gaan klinken. Zoals een visser zijn netten binnenhaalt,zoals een leider weet te verdelen, hoe alles zou moeten staan.Hoe de wind is gaan waaien in de spiegeling die het heeft en het staren over water het leven ontwaakt, in golfjes mij mee kan nemen,alles natter maakt en mij weet te begeven in het begeren van mijn tijd en taal.Dan voelt het anders en de kale takken niets wild meer hebben. Dan alleen de vervolmaking in dit moment die is ontstaan.Wanneer ik niet zou luisteren naar het geheel en langzaam ben gaan begrijpen dat wat ik deel, zo liefdevol kan worden binnengehaald in het beschrijven wat het scheelt, dat het herstellen in wat er komt, mijn lijf aan kan geven wat het kan doen,als ik niet zou kunnen luisteren naar wat ik zeg.Naar wat ik laat zien, dat geen enkel moment hetzelfde is.Had kunnen ervaren dat in een zuiver effect, al starend over het water, in een zee zou kunnen veranderen, het zoute water alles verbleekt,rimpels in mijn handen trekt, mij over kan geven aan wat er komt,geen publiek hoeft te hebben dan alleen de klank kan horen, zoals ik in mijn bekwame erven heb neergezet.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Afgerond geheel.
Een afgerond geheel te durven voelen,waarin het afscheid die het heeft, niet het gericht zijn naar de ander,maar voor mijzelf een mooi beslu...
-
Het is geen keuze die ik maak,maar een natuurlijk ontvouwen die erover waakt, dat als de tijd is gekomen om te overwegen zoals ik schrijf ,...
-
De belangrijkheid in al mijn duiden,in al wat er nog kan zijn,in al wat ik laat gebeuren hoe belangrijk het blijft,dat het veronderstelde di...
-
Mijn andere blog is ook te lezen(Natuurlijkheid),vanuit een switch die ik heb willen maken ,maar er achter kom om niets meer belangrijker t...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten