Terzijnertijd.

Terzijnertijd wanneer de hemel opensplijt en de wegen die ik heb bewandeld, mijn voetdruk achter laat,mijn voltooing die ik dacht te hebben, uitmondt in een realiteit, dat een eeuwigdurend kanaal zo zichtbaar  blijft,als dat het kan zijn.Zoveel dankbaarheid kan tonen,zoveel schoonheid in de breedste zin.Mijn werkelijkheid wat ondergedompeld in wat een bestemming zou kunnen zijn.Zou kunnen geven aan wie het wilt hebben en kan zien, door de wimpers kan worden gelezen,kan worden terug gegeven aan de bieder van het beschreven feit.Dat muren om kunnen vallen,geen enkel beleid  geen rekening houd met het individu die ik ben. Mijn vrijheid aan mijzelf heb toegekend en heb gegeven zoals het kan ontstaan.De verdubbeling van creëren, van het zeker weten dat als ik schrijf, mijzelf nog meer kan verstaan en altijd kan laten weten dat in het oorspronkelijk zijn,meer heeft maken dat ik mij richt naar mijn lieve schat.Die zonder het te willen iets geeft waar ik jaren op heb gewacht,om te leren accepteren dat mijn anders zijn, met de ervaringen die ik heb gehad, mij heeft gevormd in wat ik schrijf en aan mijzelf weet te vertellen.De hoogte  is verdwenen, naar de grond waar op ik loop  en ik mij staande houdt in wat het kan geven aan wie ik denk te zijn.Het heeft geen naam zoals ik dacht te moeten hebben,maar de bron van delen eigenlijk iets komisch heeft,iets van het verstaan alles laat verdwijnen en in een mooie verhouding zet.Niet meer spreek dan wat ik lees,dan wat ik kan  ervaren zoals het zoeken wat niet meer nodig blijkt,maar dat alles kan ontvouwen in dit moment.