november 09, 2024

Krassen op mijn huid.

In het uiterse geval,wanneer de grenzen zijn weggehaald,waarin het masker wat ik heb afgedaan er nu een mooi gezicht naar voren komt. Dan in vrijheid te kunnen spreken, waar de rust in liefde kan worden omgezet.Geen belofte zet in een moment van delen, maar vanuit diep respect in het uiterste geval ,alles zou kunnen helen.Waarin de aandacht die het vraagt in het delen vanuit mijn liefde, niets anders kreeg dan het vervolg om te voelen wat echte liefde zou kunnen zijn.Ik noem het Liefde zoals ik schrijf en misschien een ander woord zou kunnen gebruiken.Maar nu ik weet waar mijn liefde voor staat, in het delen geen afstand creëert, maar het volgen van mijn liefde voor mijn taal.Het volgen van mijn intresse die iets bijzonders krijgt als ik spreek over liefde naar mijzelf maar ook naar elkander.
Het overkomen in wat het heet, dat in alle uitingen die ik geef is voort gekomen zoals ik nu leef.Zoals ik schrijf en spreek en in een wonderlijk verblijven dan pas zie, wat het mij heeft gegeven om mijn liefde die ik heb, te kunnen delen in iedere letter die ik beschrijf.Zelfs aan andere kan laten weten dat de taal die ik bezit is voortgekomen vanuit de stroom van ontdekken.Vanuit mijn vele schrijven,vaak naar mijzelf gericht is geweest en wat er is overgebleven  om dankbaar te kunnen zijn,om te zien dat alles kan veranderen als ik over mijn liefde spreek.Kan laten zien in de reis die ik heb gemaakt.Kan laten weten naar de ander,dat in mijn  beleven alleen over de Liefde spreek.Alleen omdat ik weet dat het bestaat.Dat wanneer ik alles heb afgelegd en in mijn nakie sta,geen doek heb om mij te beschermen,wat sta te trillen en mij overgeef aan mijn vertrouwen. Die ondanks de krassen op mijn huid wist vol te houden,wat het kan doen om over Liefde te schrijven.Dat is waar ik ben gekomen zonder een bezwaar,maar in het tonend geheel,mij zo kan voelen terwijl ik deel.Niets af doet aan het feit in het gunnen naar de ander,en daarom ook mijn blog gebruik. Om te laten voelen in het lezen, dat de beeltenis die het heeft, is gevonden in mijn reeks van schrijven.Mij alles heb toegeëigend wat ik nodig had,mij niet heb laten verleiden door wat een ander zegt,maar in de storm van blikken die ik kreeg, toch volhardend zal blijven om te laten zien dat in alle delen wat ik beschrijf, mijn waarheid zal beklijven.Mijn gevoel voor taal,in het laten ontstaan, verder heeft gebracht,in wat ik aan mijzelf heb gegeven.Dat is de liefde die ik nu voel,mijn zachte energie die blijft bewegen, in het ontstaan waaruit ik schrijf en aan mij is gegeven.Dat de krassen op mijn huid , nu zijn verdwenen door de Liefde die ik voel,door de taal die mij ondersteunt, om nu te gaan spreken vanuit mijn Liefde...💜

Geen opmerkingen:

Afgerond geheel.

Een afgerond geheel te durven voelen,waarin het afscheid die het heeft, niet het gericht zijn naar de ander,maar voor mijzelf een mooi beslu...