Leesbaar maken.

Het onleesbare leesbaar  maken,te laten voelen,in het gedrag, mee te kunnen nemen,in het omarmen, waar zoveel schoonheid die er is, te durven ontvangen,te laten vloeien door ieder moment van vertellen,waar geen einde ,maar altijd een nieuw begin in zit.Waar de waarheid van hetzelf, meer weet te vertellen,dan het steeds maar uit te stellen hoe het zou kunnen voelen in het repect naar jezelf.In eigen creëren, altijd iets moois weet te ontvouwen.Van niemand afhankelijk ben,dan alleen te weten dat wat er ook gebeurd, in eigen kern kan blijven,met hand op je hart,met voeten te staan,de rug recht getrokken en borst vooruit,geen halt kan voelen,geen oordeel heeft,dan alleen te laten afrollen in wat het geeft om te gaan onderzoeken welk een drive je zou kunnen hanteren. Zou kunnen keren, wat het geeft om voorjezelf alles leesbaar te kunnen maken.Te laten zien in de enorme wijsheid die het heeft,en met alle verbazing die het geeft, het zo eigen te maken.Zo te kunnen lezen met eigen stem,met wat er dan kan komen, dat oorzaak en gevolg is ontstegen,  waarin het verwelken alleen de geur van rozen overblijft.De samensmelting die het heeft, de verrijking blijft ,in het overkomen van zoveel zelfstandigheid,van een ander ervaren, dat door de glinstering van de zon het dag zien worden.In de druppels aan het blad,in de vochtige grond mijn eigen naam kan zetten, in het leesbaar maken in wat het verteld,dat geen enkel moment hetzelfde is en kan zijn in het  beschouwen van het podium waar ik op sta.Niets te hoeven onderbouwen dan alleen te lezen in wat ik schrijf.
In eigen woorden te vertellen hoe de dauw het groen behaagt,hoe de mist die langzaam optrekt, een laag weghaalt, steeds helderder kan ervaren hoe de schaduw van iedere tak voor mijn ramen hangt.
Hoe het felle licht mij zou kunnen beletten, in het leesbaar kunnen schrijven, nergens meer een punt van maak,dan alleen te kunnen ontvouwen in het leesbaar maken van mijzelf.