Deze Tijd.

Het is zo puur en zuiverend, als in een refrein, dat ik eigenlijk veel kan voelen in wat ik ervaar, mij opvalt in het tegendeel  van het bewijs, om een taal te herkennen in deze tijd. Het benoemen als een samen komen in deze tijd en ben bezig om te beseffen hoe de warmte zou kunnen zijn,in de tolerantie naar elkander. Heel afstandelijk is te  noemen,in wat ik nu ervaar, hoe wij met elkander,  niet in het juiste weet om te  gaan.Maar vaker in een reageren op elkaar, daar de gaten liggen, om te begrijpen, dat eigen taal  steeds naar achteren word  gedrukt en vaak kan creëren, dat de lust om werkelijk te voelen wat eigen taal en stem kan doen.
Het moet mij van mijn hart en wil niemand iets verwijten,maar ben wel in staat om hierover te willen schrijven.Het verstoppen achter elkaar, in de blikken zoals men zou kunnen kijken, als ik vertel wat mij kan raken in het wegzetten zoals gewoon,  geen duidelijke contact kan ervaren met mensen, die kunnen ervaren in wat ik schrijf.In wat er zou kunnen gebeuren ,in het begrijpen van eigen taal in het onstaan van eigen schrijven,. Welk een orde allanger ligt te wachten, om te gebruiken je eigen taal.Ik ben aan het schuiven in wat er komt,en voel mijn schrijvend beleven in de dans die ik laat zien.Waar de kloof die ik ervaar,in het verschoonde gebeuren, ik mij niet meer aanpas aan wie dan ook, maar blijf luisteren en schrijven zoals het kan ontstaan.Om te willen ervaren waarneer ik schrijf, steeds weer kan beseffen dat alles te maken heeft met mijn taal,hoe ik schrijf  en kan delen zoals het komt en meer dan een reden is in mijn ontvouwen. Het welbehagen dat in deze tijd op het punt staat om open te breken,om te luisteren naar jezelf,om alle mogelijkheden die er zijn, voor je zou kunnen liggen in het verstaan van eigen taal.
Deze tijd vraagt om te vergeten hoe het spoor waarin men zat, nu kan worden opgeheven en te staan voor wie je bent.Voor alles wat je dacht te missen, om niet te luisteren naar eigen stem.Om te kunnen ontvouwen in het onstaan, met welk een reden in eigen delen,wat er dan  kan gebeuren in eigen taal, waar  eigen waarheid  kan laten zien, dat deze tijd er aan zit te komen in de eigen reis van vertellen,dat deze tijd van ondervinden met beide handen aan kan pakken.Zonder een verantwoording hoeft af te leggen, naar wie dan ook,maar dat  jou zelf geschrevenen, in het spreken met jezelf, eindelijk kan worden gezien, in het ervaren van deze tijd. Die nagenoeg mij heeft geheeld in alle kanten waarin ik nu verblijf.
En deze tijd kan gaan gebruiken in het complex van delen, eigen te kunnen maken,dan zou kunnen vieren, hoe het voelt om alle aandacht naar jezelf te kunnen brengen en te herkennen, dat wat ik heb beschreven, ook voor de ander was bedoeld.