Kinderlijk ervaren.2

Ik zit in een andere houding en kijk nu naar het kind,die met grote ogen kan luisteren , wat zit te wiebelen met haar beentjes,en tegen mijn armen leunt en vraagt om voor te lezen uit eigen boek.
Heel lang geleden nog voor jou tijd,waren de winters veel kouder,en de zomers gelijk.De dagen waren heel rustig en heel tevree,maar er was één kindje die deed daar niet aan mee.Zij was ondeugend in de ogen van de ander,zij luisterde alleen naar eigen handelen,en voelde  al meteen,dat als zij kuilen was aan het graven in haar eigen tuin,dat daar de schatten van de aarde naar voren kwamen en ook kon vinden.Laagje voor laagje schepte zij diep en kon alle laagjes ruiken,de kleuren die zij zag werden soms wat lichter en dan weer bruin en vormde streepjes in haar kuil,en dat vond zij heel bijzonder.Soms schepte zij zo diep, dat het wonder wat zij zag, haar overspoelde en nog dieper groef om eens te kijken waar de aarde echt begon.En tot haar verbazing zich naar voren boog en werd getrokken door een gat in haar kuil, en zag een andere wereld openen.Zij gleed door de openening heen en viel op een zachte bodem,waar de vlinders nog groter waren geworden,en de vogels een welkomstwoord konden geven, in het lied  wat je mee kon zingen zoals ook was bedoeld.Ineens kwam de wolf heel vriendelijk met een brede lach en knikte heel deftig, toen hij dat meisje zag.Hij liep voorop en wees naar de andere kant,waar een koetsje stond te wachten en heel galant de deurtjes opende, zodat het meisje makkelijk naar binnen kon.
Terwijl zij op haar gemak kon voelen hoe fijn het was om zo de onderkant van de aarde te mogen beleven,terwijl zij al rijdend in een prachtig bos beland en zich niets afvraagt,dan alleen te verwonderen dat onder de aarde veel meer is te zien dan zij dacht te beleven..
Zij maakte een lange rit en viel door het hobbelen in dat koetsje, in een hele diepe slaap, waar een niemands land is gevonden,waar je niet meer weet ,dat het leven op de aarde voorbij schiet,  zonder dat je het merkt.Heel langzaam werd zij weer wakker en keek opgelucht om haar heen,voelde geen angst, maar een blijdschap die niet verdween,en wilde wat bloemen plukken die zij zag , stopte het koetsje op haar gemak en werd begeleid door wat vossen, die haar  naar het veld van overvloed kon brengen die zij ook zag. Wilde wat gaan plukken,maar voordat zij dat kon, werd zij aangesproken door de koning van het bos.Het was een beer in vol ornaat en met zware stem haar uit kon leggen, dat er niet zomaar wat geplukt kon worden,maar mocht luisteren in wat het gaf, om naar het geluid van de bloemen, vanuit de kelken die zij zag, haar behoefte om te plukken werd omgezet, in het kunnen luisteren naar eigen stem en zij voelde om haar eigen klank te gaan gebruiken, om te kijken of de natuur daar gevoelig voor was.
Meteen opende zich een veld met fluwelen kristallen, die zij nog nooit had gezien,en pakte één voor één heel voorzichtig alle kristallen om haar heen en voelde de rust van binnen ,wilde weer terug naar de grond,waar zij was begonnen in het scheppen van haar eigen kracht in het blijven ontdekken in wie zij was.En werd weer terug gereden ,daar waar het begon, om de aarde te gaan ontdekken onder de grond.Maar was ook blij toen de buurman schreeuwde, pak dat touw die ik naar beneden gooi en dan moet je even klimmen om weer boven op de grond te kunnen komen en te blijven staan, waarin het geluk bleef stromen in de lenigheid die zij had  en ook creatief  genoeg, om dit na te kunnen vertellen in het moment van nu.