De tijd van mijn zachte woorden die glijden langzaam voor mij uit en kan raken in een vervoering als ik naar mijn eigen schrijven kijk ,als ik durf te beseffen dat niet alleen mijn instelling is veranderd, maar in al mijn handelingen die ik maak, wat brozer is geworden, in wat ik van mijzelf nu versta.Het zijn de kleine dingen van ontstaan waar het onderhuids ervaren veel zachter is geworden, in het kijken naar elkaar.In het ondervinden dat het ervaren van mijn zachtheid voortdurend laat weten, dat de betekenis die ik er aan gaf, nu is verdwenen en om is gezet in de realiteit van beleven,van het ondergaan, dat in het aangename verpozen, ik blijf staan en er alleen een doorzichtige glans naar voren komt.
Het is de broosheid van beleven,het is een wervelend geheel,waar in mijn delen van vandaag mijn eigen spoor ook heeft, waarin ik kan vertoeven.De ruimte die het geeft, maakt mij wat bewuster in alles wat het heeft, waar de berusting van delen wat verder leeft dan wat ik heb beschreven. Het is een manier om te ontdekken dat in mijn Taal die verder is getrokken, dan uit te leggen hoe het kan gaan.
Het veredelde ontvangen maakt de sprong van een diepte en rijper dan wat ik zie.De inslag van mijn weten laat ook zien, hoe wonderlijk mijn stroom van vertellen ook verder kan laten gaan en de belangrijkheid van overtuigen nu in een zachtere stelling is gezet.
Met mijn zachte woorden laat ik alles gaan,laat alles gebeuren zoals het komt en als een vlinder mijn toetsen aan kan raken, alsof ik van een nectar eet.En met zachte woorden mijn wijsheid kan ondergaan, die ook laat gebeuren, dat wat er kan ontstaan, zo zichzelf heeft gevonden, in het beschrijven van mijn zachte kant, in de woorden die ook mijn lijf kan ondergaan.
Het werkt ook samen,dat de ervaringen die ik nu heb, ook effect hebben op mijn lijf,en heb door, dat dit een samenwerking is geworden met mijzelf.En eigenlijk nog beter kan luisteren in wat ik vertel,in wat ik schrijf ,in alle momenten die heel behagelijk kunnen zijn, in de zachte woorden die ik nu ontvang.
Het ontwapende
terwijl ik spreek,
laat een spoor van liefde
stromen,
laat de adem
die ik heb,
veel zachter komen.
Laat de inhoud
van het ondergaan,
haar plek nu vinden,
zodat mijn ontwapening
in wat ik schrijf
en zeg,
overal is terug te vinden.
januari 17, 2024
Vinden.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Afgerond geheel.
Een afgerond geheel te durven voelen,waarin het afscheid die het heeft, niet het gericht zijn naar de ander,maar voor mijzelf een mooi beslu...
-
Het is geen keuze die ik maak,maar een natuurlijk ontvouwen die erover waakt, dat als de tijd is gekomen om te overwegen zoals ik schrijf ,...
-
De belangrijkheid in al mijn duiden,in al wat er nog kan zijn,in al wat ik laat gebeuren hoe belangrijk het blijft,dat het veronderstelde di...
-
Mijn andere blog is ook te lezen(Natuurlijkheid),vanuit een switch die ik heb willen maken ,maar er achter kom om niets meer belangrijker t...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten