Zomaar..

In elk benaderen met geen enkele leeftijd  heeft te maken,zomaar in kleine kristallen naar buiten kunnen druppelen,zomaar omdat het wilt ontstaan,zomaar omdat ik er aandacht aan kan geven,zomaar in mijn schoot kan vallen en op kan vangen. In elke letter die dan komt mij aan kan kijken in het bevatte steeds rijper is geworden en niet alles gelijk hoeft te begrijpen. Maar in iedere handeling die ik zet en welke sluier er ook valt en welk een stilte een bezit van mij kan nemen, nog niets zegd dat ik uitgegroeid zou kunnen zijn.Mij neer zou kunnen leggen in alles wat is gezegd,in al mijn ontdekken geen stempel hoeft te zetten, hoe het pad had kunnen zijn. De bevroren stukken de gelegenheid ook pakken in de openheid van mijn spreken, mijn werkelijkheid vanuit mijn diepte kan betreden.  Een bewustzijn van creëren dat in elk redeneren een uitkristalliseren is geweest.
Tegelijkertijd  in elk draagbaar feit, in elk ondervinden mijn stroom altijd weer weet terug te vinden. Alsof het lijkt dat in het verkrijgen van zoveel meer niets meer zou kunnen vertellen, maar keer op keer kan ervaren dat als ik schrijf een leeg vel kan zien en dan de neiging krijg om mij te laten inspireren en mij onder kan dompelen wat er kan ontstaan. Dan kan blijven ontmoeten  in mijn eigen schrijven alsof de verzegeling is doorbroken, nergens nog een plaatje op plak en mij weinig nog bekommer hoe het gisteren was, maar gericht blijf in het vertellen van dit moment.
Zomaar iets zou kunnen gaan betekenen, zomaar mijn  dagelijks gebeuren  als een vloeibare gloed, bij mij binnen kan komen en mij uit blijft dagen om te blijven zien, dat elk moment een zuivere handeling is en soms even bij moet komen, dat wat ik gisteren heb gevoeld, vandaag als dikke mist over is getrokken. Waarin de woorden die ik beschrijf niet zijn blijven hangen, maar mee zijn genomen in het uitgekristalliseerd bevinden en zeker de vernieuwing voel waarin mijn taal mij altijd  weer weet terug te vinden. Mij omarmt zoals ik dat met mijzelf kan doen, zomaar, waarin ik heb geleerd om het  contact met mijzelf  te blijven voelen en mij niet hoeft af  te keren wat mijn talenten. Maar in ieder moment van mijn schrijven soms in de lach kan schieten, door elke verwondering  langs mij drijft,  mij kan laten zien, in de talenten die ik heb, mij zo vervuld in mijn dagelijks leven...✍
Anna.💚.