Benaderbaar.

Fluweelzacht iets kan benaderen waar ik eigenlijk nooit over spreek, maar aan mijzelf kan laten weten dat hoe stiller ik ben geworden en vrijer dacht te zijn,hoe merkwaardiger het is geworden om te blijven staan in mijn eigen fundament.Iets in mij verteld de echte reden waarin ik heb geleerd om zacht te kunnen beschrijven in wat ik heb geleerd.Soms zie ik vlagen waarin ik vroeger heb geleeft en kan kijken alsof ik naar een ander kijk.Maar diep van binnen in  elke ontroering die het geeft, mij veel blijf herinneren hoe ik ben geweest.En heb gekropen door de mazen,door de wettten van toen en heb mijn dierbare vrienden  verloren en niet kon zien dat ik één van de weinige  over ben gebleven, vanuit de wanorde van toen.
In het schuren van  de dagen niet goed wist hoe ik mij moest gedragen en vervreemde van mijzelf. Alles heb geprobeerd om niets te willen voelen,maar te schreeuwen als een kind, waar ik dacht een hippie te willen zijn.In heel veel dingen heb meegelopen,zomaar omdat het kon,veel wilde beleven zoals jonge mensen dat kunnen doen.Maar vaak vast kon lopen in wat ik deed en vaak als gewoonte alleen weer overbleef. Mij heb moeten worstelen door de dingen heen en altijd dacht dat ik het had gevonden, totdat ik in de gaten kreeg dat ik mij verloren voelde in de wereld om mij heen. Steeds vaker mij terug ging trekken, waarin ik voelde dat ik niets kon.Inmiddels ook wel heb begrepen dat het de boodschappen zijn geweest van alle opvoeders die mij vertelde dat ik het moeilijkste kind op aarde was.
Maar het was mijn openheid die ik deelde, mijn inborst die ik heb, door al de wanorde die ik heb gevoeld, toch overeind ben gebleven en gelukkig iets heb gevonden en zeker in deze tijd, mijn passie is geworden om te schrijven naar mijzelf. Om te spreken over vroeger weinig zin zal hebben, maar als ik zou vertellen waar ik allemaal ben geweest, misschien in het achterover vallen dan op de plek waaruit ik schrijf,iets zou laten weten in het geduld die ik heb.
In het benaderen wat ik kan,in het doorvoelen van zoveel stof, mij rijker heeft gemaakt van binnen en van buiten.Van voren niets kan zien,maar wat ik achter heb gelaten, als er een herinnering naar boven plopt. Mij kan verwonderen hoe ik terecht ben gekomen in mijn beleven van mijn taal.Dankbaar kan wezen hoe een oude vriend mij daarin heeft gewezen, om eens te gaan kijken en te luisteren naar mijzelf. Heb dat ter harte genomen en nu alweer na een aantal jaar precies terecht ben gekomen waar ik wil zijn.
Er is iets ontwikkeld in mijzelf en zou het mijn wijsheid kunnen noemen, maar is gevormd door alle ervaringen die ik heb gehad, door mijn schrijven en spreken op de juiste plek is neergezet. En in het algemeen mij steeds meer terug heb getrokken hoe het had kunnen zijn als ik niet zou schrijven. Dan zou ik dwalen in ieder pad en altijd mij minder zou voelen, altijd de beste zou willen zijn, maar sinds dat ik mijzelf weet te ontmoeten eigenlijk niets anders meer nodig heb dan alleen mijzelf. Geen enkel goeroe of een meester mij zou kunnen uitleggen wat ik nu steeds aan mijzelf vertel. Geen enkele houding van een arrogantie zou kunnen hebben, wanneer ik schrijf naar mijzelf. Het respect blijf ervaren in de gevoeligheid die ik heb. In mijn terug trekken juist iets moois heeft gegeven,dat zodra ik zou reageren op een ander,mijn focus die ik heb, zou  gaan vertroebelen in mijn klank. In mijn wezenlijk kunnen zijn juist daarom geen eenzaamheid kan voelen, maar een volle lach, een liefde in mijn stilte en ik nog lang niet uit gesproken ben....✍
Anna.💚.