Dan mijn stilte...

In het bezwaar die het zou kunnen krijgen een uitgeleide zou kunnen zijn om te kunnen gaan begrijpen dat wat ik deel van mij zal blijven en mij nooit anders voordoe als dat ik ben.En hou van de gesprekken die ik heb,hou van de gewone dingen,zoals wanneer het zonlicht binnen valt,als ik een merel hoor zingen en wat slakken uit mijn planten trek en het onkruid vaak laat staan, omdat juist in het onkruid hele mooie bloemetjes kunnen ontstaan.Iedere dag  een lange wandeling maak,door weilanden en het hoge riet,door kleine paadjes wat nesten zie en dan de zwanen weet te begroeten met een vriendelijke lach,in mijzelf loop te praten wat ik automatisch doe.Kan genieten van de regen en iedereen die ik ontmoet een klein gesprekje kan beginnen en het er eigenlijk niet toe doet wat er wordt verteld. Er gebeurde laats iets moois waarin ik een bekende ontmoette en had geen zin om te praten, dus ik bleef stil en knikte vriendelijk en samen stonden wij stil te kijken over de weilanden heen, enkele minuten lang en eigenlijk in die stilte iets ging ontstaan en zag in de ogen van de ander dat er een ontroering kwam, haar armen liet zakken en zich ging open stellen wat er kwam, door de stilte om ons heen en ineens kon ervaren wat echte stilte was. En zonder iets te zeggen ineens begreep dat zonder woorden soms meer iets zegt,dan in de vraag hoe het met je gaat.In de vriendelijkheid die ik heb, knikte ik bemoedigend en zei niet veel dan even haar arm aan te raken en door liep zonder het idee  dat ik iets moest vragen.
De verfijning die er was en zo bij mijzelf was gebleven gaf mij de boost om dat vaker te willen doen. Zomaar stil te staan met iemand die ik eigenlijk helemaal niet kende,maar in de stroom van energie die werd gevoeld, meer iets zegd dat zonder te weten waar ik over vertel het ineens kan gebeuren, dat als  er een stilte komt,niets meer hoeft te zeggen, niets meer hoeft te doen dan alleen te gaan ervaren wat er echt gebeurd.In de uitwisseling van een energie geen gesprek hoeft te vinden,maar in een verbinding die werd gezet mij meerdermalen heb betrapt dat het wel meer is gebeurd dan dit ene moment.
Heel lang geleden mij weet te herinneren dat in het open staan in de reis naar Bali, mij bevond op een stille plek en voor een hele grote tempel stond en mij overgaf aan de energie die daar hing toen mijn tranen begonnen te lopen,niet vanuit een pijn of een verwerken,maar te staan met mijzelf en achterover viel door een intense ontspanning.
Het wonderlijke wat er gebeurde ben ik nooit kwijtgeraakt,en zag een besterven en een geboorte tegelijkertijd.Voelde de euforie die ik niet thuis kon brengen,maar bleef liggen in die stilte en niets dacht en enkel minuten bleef liggen alsof ik wakker werd geschud en mijn hele lijf in een soort trance was gekomen. Zag wat mensen om mij heen, die niet begrepen waar ik was en wat het kon zijn dat ik mij in dat moment zo gelukkig heb kunnen voelen. Zo verfijnd het inzicht gaf dat juist in mijn stilte er iets gebeurde wat ik niet had voorzien.
Dat moment van stilte mee heb genomen tot op de dag van vandaag,dat als ik via mijn schrijven of spreken altijd in diezelfde stilte weet te komen,altijd het belangrijkst is, dat als ik stil kan spreken of schrijven, daar mijn intensie is blijven liggen en eigenlijk het over niets anders zou willen hebben..... dan mijn stilte...🌅.
Anna.💚.