Als het besef zo groot is geworden en op mijn leven terug kan kijken. Inmiddels wat ouder ben geworden en mijzelf ook de tijd heb gegund om iets te willen ontrafelen wat tot mij komt. Wat ik heb laten zien in al mijn delen en tot een liefde en rust uiteindelijk ben gekomen .Geen gezin heb willen stichten,geen partner aan mijn zij. Geen kinderen heb willen baren, omdat in de opvoeding die ik kreeg, nooit heb willen doorgeven aan mijn kinderen. Maar heb gekozen voor mijzelf en in al mijn delen heb kunnen zien, waarom ik alleen moest blijven. Waarom ik er altijd weer voor koos om verder te willen ontdekken hoe het zou kunnen voelen als ik met mijzelf sprak of schreef. In het laatste wat er is overgebleven van al mijn omzwervingen die ik heb gehad, eigenlijk alleen wilde thuiskomen bij mijzelf. Het is een woord die ik gebruik in het uiten van zoveel meer. In al het accepteren wat ik heb gedaan, godzijdank geen verbittering kon voelen. Maar terug kan kijken met een trots gevoel,in de toewijding die ik kan voelen en in het complex van durven onderzoeken hoe het komt dat ik zoveel aandacht naar mijzelf wist te brengen. Waarin de ontmoetingen die ik had, als een zegen wist te voelen en soms wel eens denk,dat als ik nu kinderen zou hebben of oma zou worden, alleen zou kunnen vertellen dat zij zichzelf eerst belangrijk moeten gaan maken.Te gaan ervaren dat wanneer zij spelen geen angst hoeven te hebben voor de ander,geen schuilen voor het pesten,maar alles te kunnen zeggen wat goed voelt en voor niemand zomaar hoeft te buigen.Jezelf op de eerste plek te zetten en je mag vermaken in de natuur, naar een klein vogeltje te kunnen kijken en verrast kan zijn als een worm uit de grond kan komen kruipen. Alle vlinders te bewonderen en je fantasie er juist mag zijn en mag vragen om de steun die soms nodig is, om te blijven vertrouwen in jezelf. Zodat als je straks wat groter bent met liefde zou terug kunnen kijken naar een leven die van jouw kan zijn en trots mag zijn dat je niet alles hoeft te begrijpen, maar dat je kunt kiezen wat bij je hoort en soms een oma nodig hebt om dit te willen horen. Maar omdat ik geen oma ben,geen moeder,geen partner van een ander,maar thuis wil zijn met mijzelf .
Dat het genoegen wat ik vertel voor mij mijn eigen pad is geworden. Mijn onthullen mijn vervulling is geworden en in de tijd die nog kan komen, misschien een ander iets kan laten zien wat voor mij het allerbelangrijkste is geworden. Geen oma of moeder hoeft te zijn of een partner aan mijn zij, maar alleen te willen zijn en te durven ervaren terwijl ik schrijf, voor mij voldoende en genoeg blijkt te zijn om te blijven ontdekken, dat wat ik beschrijf, in alles wat er kan ontstaan voor mij de beste uitdaging is gebleken. Om te blijven zien dat in het overkomen in het beschrijven van mijn eigen taal, daar mijn rust en liefde heb gevonden en zo blij kan zijn dat ik dit heb gedaan.
Anna.✍.💚.
Per ongeluk mijn letters groter zijn geworden en het toch laat staan. Wat ik heb te vertellen in dit moment, misschien juist daarom in grote letters zijn ontstaan.
💫😃.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten