Tussen mijn zinnen .

Nu de mist om mijn hoofd is verdwenen en mijn stilte draag in mijn zinnen. Nu mijn duidelijkheid is verschenen en het alleen maar prettig vindt om elke zachheid te omarmen.Mijn eigen liefde mij omringde en alleen kan schrijven tussen de zinnen door.Dat in het wachten op mijn woorden iets laat zien van rust en vrede.Dat in de stilte die ik blijf zien er toe kan leiden dat in het velerlei beseffen elke omarming die ik voelde is gaan beklijven in mijn lijf..Niet zoals gewenst dat in het ervaren van mijn uren,mijn dagen steeds mooier worden en nooit hetzelfde zouden kunnen zijn.
Nu de mist is opgetrokken beter kan zien,hoe het verstandiger had kunnen wezen om te laten zien dat in elk wolkje die ik heb geteld mee kan drijven in hetgeen zo realistisch kan zijn.
Ik zie het lichtval van mijn lampen en zie de schaduw van mijn stoel. Dat als ik er iets tussen zou plaatsen misschien zou lijken op een schimmenspel.Dat wanneer ik schrijf dan pas kan laten weten welk een indruk het geeft dan wanneer ik zou zwijgen.Wanneer ik niets laat zien in elk ondervinden, dat geen enkele stilte went om te blijven vertellen zoals ik doe.Zodra ik schrijf of spreek dan pas mijn taal zich kan bevinden in de overdadigheid die ik beschrijf.Niet omdat ik iets heb gelezen maar open sta  in eigen moment van zijn.
Blijkbaar altijd iets heb te vertellen zoals ik beschrijf in het kunnen ervaren. Zodra mijn stilte vraagt om stil te luisteren,om te lezen tussen de zinnen door.Om te weten dat in mijn gevallen stilte de gouden draad blijkt te zijn.Het werkelijke wat ik ontdek zoals ik naar een zonvloed kan kijken en mij betrap in de rust van bevinden,dat zodra ik merk dat er geen proces aanwezig is maar een schoonheid weet te dragen die ik blijf delen op mijn blog.
Tussen de zinnen door het glas gerinkel laat gebeuren en mee kan klinken hoe het voelt om na al mijn jaren van een beschrijven iets heb gevonden wat meer is gaan worden dan zomaar te gaan beginnen hoe het voelt om mijzelf aan te blijven kijken.De stilte te kunnen vinden tussen mijn zinnen door,stil kan zitten en naar voren buig,mijn rust kan ervaren als ik tussen mijn eigen zinnen schrijf.
Als ik zie mijn eigen wonder in de gevoeligheid die ik heb, ineens ben gaan begrijpen dat in de stilte tussen mijn zinnen door, in het bereiken wat ik dacht te herkennen nu zo simpel blijkt te zijn.Zo overtroffen in het vertellen nu de oorsprong zie. Van al mijn schrijvend beleven, niets anders doe, dan te lezen tussen mijn zinnen door.
Anna.💚.