Verschijnsel.

Geen enkele wijze in de leeftijd die ik heb,laat de tolerantie die ik ervaar, zich ontluiken als ik zie hoe ik iedere dag begroet kan worden door een heel kleine vogeltje tegen mijn raam.Niets meer of minder, maar een kleine vriendschap sluit, in het gebeuren wat nu al dagen duurd,en het tikken op mijn raam met zo'n klein vogeltje ook laat zien dat het iets wilt vertellen in de eenvoud die het heeft.Mij toch blijkbaar bezig kan houden en er zelfs over schrijf.Net weer de nacht achter mij gelaten,waarin de vroege ochtend mij weer riep,om de kracht die ik kan voelen en beleefde in mijn bed,hele gedichten naar buiten komen en  mij vertelde, dat elke smaak die ik proef, lag gelegen wat ik zou willen ervaren in dit moment.Het verschijnsel naast mij neer te leggen,en te doen wat ik wil, om de rand te gaan zoeken, zoals dat vogeltje tegen mijn raam aantikt.Net zo kan ervaren als ik naar buiten kijk, in het treffen van mijn woorden,tegen een glazen wand aanstuit en  door de  kleine eenvoud die het heeft, wat ik nu zie ,dat vele mensen daar zich voor geven in alle filmpjes die ik zie. Mij zo weinig zeggen,zelfs niet grappig zijn,maar zo overdreven om in de picture te willen staan.En waarschijnlijk niet echt hebben begrepen dat het daar helemaal niet omgaat.Om de aandacht van een ander te vangen,om jezelf zo weg te geven om bekend te willen zijn.Maar in feite zijn vergeten dat alle intriges die het kan hebben nog meer blijft verwijderd van jezelf.De bekendheid niets draagt,dan alleen de moeite die het vraagt om met een masker zoals het doet lijken,eerder een treurigheid laat zien, dan wat er schuilt achter iedere pose die wordt gemaakt,alleen maar diend in de afleiding naar de ander.
Ik sta verbaasd te kijken naar het toneel wat ik zie,dat vele het idee ook hebben om gezien te willen worden,om te gaan voelen dat er geen respect is op te brengen,dan als  een verloren kunnen voelen in het voorbeeld van treffen,dat als er een punt wordt gemaakt om eerst jezelf te gaan ontmoeten en dan achteraf in het dragen naar buiten de eenzijdigheid kan voelen.In het gezien willen worden,wat juist begint bij jezelf.Om dan te gaan ontdekken dat elk filmpje die je maakt in het nodig hebben van een  ander, ineens zou kunnen veranderen wanneer je weet dat elke reactie opjezelf, de juiste keuze is om te gaan realiseren, dat in het richten naar jezelf eerst moet voelen dat het werkelijk zo is.Mijn verwondering uit zal blijven spreken wat ik zie, wat er om mij heen gebeurd. In het verschijnsel wat ik zie hoe kinderen worden gevoed door hun telefoon,door al die filmpjes die soms iets aan kunnen richten en dan het contact verliezen met zichzelf. Zijn verleerd om te gaan ervaren dat de belangrijkheid naar zichzelf,zover is afgedreven, dat het geloven in jezelf, om is gekeerd in het verschijnsel wat ik benoem ,in het weten dat het niet voed,maar een verslaving blijkt te zijn.
Met zachte ogen naar dat kleine vogeltje kan kijken,met een glimlach van oor tot oor,de blijdschap kan geven, dat het nodig hebben zou kunnen veranderen als jij jezelf aan het woord kan laten. Het verschijnsel daar te laten in de schoot van een wereld,waar eigen individu kan ontstaan.Niet mee te gaan met de meute, maar te gaan ervaren wat jezelf wilt.
Anna.💚.