Mijn laatste herinnering.

 Nu ik zo achteraf kan kijken dat op de begrafenis van mijn moeder ik daar niet bij kon zijn,omdat in het vermelden op haar kaart, mijn naam niet stond geschreven,alsof mijn bestaan was weggevaagd uit haar leven om haar dochter te kunnen zijn.Altijd wel heb gevoelt hoe de spiegel die ik voor haar was,veel te groot bleek te zijn,veel te verdrietig en nooit erover werd gesproken,maar altijd wel heb gevoeld hoe angstig zij heeft moeten zijn, om de waarheid te laten zien en ik uiteindelijk een ondergeschoven kind bleek te zijn.Ik heb het haar vergeven,door te blijven spreken en te schrijven,door te gaan zien, dat in de verwarring die zij door had willen geven, ik daar nooit echt naar heb willen luisteren en toen al mij eigen vrijheid heb genomen, om mij los te koppelen van dat gezin.Het zal altijd mijn moeder blijven wat zij ook is geweest en niet kon geven wat ik nu steeds aan mijzelf geef.Alle emotie's weg zijn gegleden en dan een barmhartigheid  over kan blijven.Zelfs kunnen eren en veel meer begrijp, omdat ik mijzelf nu ben gaan begrijpen.Heb geleerd om mijn eigen moeder te zijn,dat in het overlijden van mijn moeder (al jaren geleden), voor mij ook de spiegel is gebleven om mijzelf nog belangrijker te maken.Te delen zoveel als mogelijk, omdat ik dat vroeger vaak heb gemist.Altijd met een gesloten houding werd ontvangen,en nooit eens kon voelen dat ik welkom was.Maar door mijn schrijven en spreken mijn eigen leven weer terug heb kunnen vinden en uiteindelijk dankbaar ben dat zij mij dit leven heeft geschonken.Ondanks alle treurigheid  erom heen,ondanks de grootste afwijzing die ik heb kunnen voelen, waarin nooit werd besproken in wat ik nu doe.Wat ik laat zien aan de hele wereld om mij heen, dat als ik niet had gesproken en geschreven met mijzelf,dan had ik waarschijnlijk, niet zo lang meer van mijn leven  kunnen genieten. Maar door mijn intelligentie die ik van haar heb geërfd en alleen in een andere modem heb gezet.Zeker aan haar had willen laten zien hoe goed ik terrecht ben gekomen,hoe goed ik voor mijzelf nu zorg,hoe mijn wereld die ik deel, geen geheim meer hoeft te hebben, dan open  te staan met wat ik beleef.In de laatste herinnering die ik nu geef,mij heel dankbaar kan voelen hoe ik mijzelf heb ontwikkeld,wat ik terug kan geven zonder wrok,dan alleen te laten zien dat er voor mij geen geheimen meer hoeven te zijn,geen wegduwen waarin ik niet besta,maar nu duidelijk kan laten weten, hoe het kan gaan in het delen naar mijzelf.
Anna.💚.